Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 37، شماره 2 - ( 1401 )
جلد 37 شماره 2 صفحات 266-253 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1400/11/6 | پذیرش: 1400/12/27 | انتشار: 1401/1/19
دریافت: 1400/11/6 | پذیرش: 1400/12/27 | انتشار: 1401/1/19
How to cite this article
Shiripour M, Sasanpour F, Fassihi H, Shamai A. Assessing the Role of Spatial Structure of Metropolises in Environmental Resilience of Tabriz Metropolis by Fuzzy MABAC Method. GeoRes 2022; 37 (2) :253-266
URL: http://georesearch.ir/article-1-1291-fa.html
URL: http://georesearch.ir/article-1-1291-fa.html
شیری پور مهدی، ساسان‌پور فرزانه، فصیحی حبیب‌اله، شماعی علی. سنجش نقش ساختار فضایی کلان‌شهرها در تاب‌آوری زیست‌محیطی کلانشهر تبریز با روش فازی ماباک. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1401; 37 (2) :253-266
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Authors
مهدی شیری پور1، فرزانه ساسان‌پور*1، حبیب‌اله فصیحی1، علی شماعی1
1- گروه جغرافیای انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده (1999 مشاهده)
اهداف: تاب‌آوری شهری طی سال‌های اخیر به خصوص با شیوع همه‌گیری کرونا و افزایش آلودگی‌های زیست‌محیطی به مساله اصلی کلان‌شهرها تبدیل شده است. همچنین ناکارآمدی و ضعف عملکردی ساختار فضایی کلان‌شهرها، باعث بروز مشکلات و معضلات محیطی و کاهش تاب‌آوری محیط زیست شهری شده است؛ با این منظور در این پژوهش به شناخت نقش و تاثیر ساختار فضایی کلانشهر تبریز در تاب‌آوری محیط زیست شهری آن پرداخته شد.
روش‌شناسی: روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی است. محدوده مکانی پژوهش، کلان شهر تبریز و محدوده زمانی آن سال‌های ۱۳۹۹ و نیمه اول سال ۱۴۰۰ بود. روش جمع‌آوری داده‌های پژوهش به صورت میدانی و کتابخانه‌ای و روش تجزیه و تحلیل داده‌ها شامل آماره‌های تراکم کرنل، تحلیل چیدمان فضا، تحلیل بیضوی انحراف استاندارد و روش رتبه‌بندی فازی ماباک بود.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که شهر تبریز از نظر معیارهای تعیین ساختار فضایی به صورت تک‌هسته‌ای با تسلط بخش مرکزی نسبت به سایر بخش‌ها است؛ بنابراین وضعیت تاب‌آوری محیط زیست شهری در این بخش مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. نتایج حاصل از رتبه‌بندی ماباک فازی نیز نشان داد که ضریب Q برای مراکز تجاری و صنعتی به ترتیب ۴۴۲/۰و ۴۱۶/۰ به دست آمد و این ضرایب نشان‌دهنده تاثیر زیاد مراکز تجاری و صنعتی بر میزان تاب‌آوری محیط زیست شهری بود.
نتیجه‌گیری: بیشترین آلودگی هوا، ذرات معلق در هوا و ناپایداری محیط زیست در بخش مرکزی شهر بیشتر از سایر بخش‌ها است؛ بنابراین ساختار فضایی شهر تاثیر زیادی بر میزان تاب‌آوری محیط زیست شهری دارد.
روش‌شناسی: روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی است. محدوده مکانی پژوهش، کلان شهر تبریز و محدوده زمانی آن سال‌های ۱۳۹۹ و نیمه اول سال ۱۴۰۰ بود. روش جمع‌آوری داده‌های پژوهش به صورت میدانی و کتابخانه‌ای و روش تجزیه و تحلیل داده‌ها شامل آماره‌های تراکم کرنل، تحلیل چیدمان فضا، تحلیل بیضوی انحراف استاندارد و روش رتبه‌بندی فازی ماباک بود.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که شهر تبریز از نظر معیارهای تعیین ساختار فضایی به صورت تک‌هسته‌ای با تسلط بخش مرکزی نسبت به سایر بخش‌ها است؛ بنابراین وضعیت تاب‌آوری محیط زیست شهری در این بخش مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. نتایج حاصل از رتبه‌بندی ماباک فازی نیز نشان داد که ضریب Q برای مراکز تجاری و صنعتی به ترتیب ۴۴۲/۰و ۴۱۶/۰ به دست آمد و این ضرایب نشان‌دهنده تاثیر زیاد مراکز تجاری و صنعتی بر میزان تاب‌آوری محیط زیست شهری بود.
نتیجه‌گیری: بیشترین آلودگی هوا، ذرات معلق در هوا و ناپایداری محیط زیست در بخش مرکزی شهر بیشتر از سایر بخش‌ها است؛ بنابراین ساختار فضایی شهر تاثیر زیادی بر میزان تاب‌آوری محیط زیست شهری دارد.
واژه‌های کلیدی: