اهداف: در شهرهای امروزی، مدیریت شهری به تنهایی قادر به تامین خدمات و پیشنهادات در طرحهای توسعه شهری نیست. برای این منظور، همکاری با بخش خصوصی مورد توجه قرار گرفته و شراکت عمومی-خصوصی بهعنوان یکی از شیوههای رایج همکاری میان بخشهای عمومی و خصوصی مطرح شده است. از طرفی شکلگیری شراکت عمومی-خصوصی بدون وجود محرکهایی که منفعت هر دو بخش را تامین نماید؛ امکانپذیر نخواهد بود. از این رو، مقاله حاضر برای اولین بار به شناسایی محرکهای برنامهریزی شهری موثر در شراکت عمومی-خصوصی متناسب با نظرات سرمایهگذار و مدیریت شهری پرداخت.
روششناسی: این مقاله کیفی و در سال ۱۳۹۹ در شهر مشهد انجام شد. روش نمونهگیری به صورت غیرتصادفی بود و این مصاحبهها تا زمانی که اشباع حاصل شد با ۱۱ نفر از مطلعان کلیدی ادامه یافت. جمعآوری اطلاعات از طریق مصاحبه نیمهساختاریافته با سرمایهگذاران و کارکنان شهرداری بهعنوان بخشهای عمومی و خصوصی انجام شد. تحلیل اطلاعات و تولید کدها و مقولهها به کمک کدگذاریهای فرعی و انتسابی بود.
یافتهها: دادههای گردآوریشده در قالب ۱۱۰ کد اولیه، ۲۹ کد فرعی و ۵ مقوله شامل ایجاد محیط مناسب، افزایش بهرهبرداران، امکان سودآوری غیرمستقیم، امکان سود آوری مستقیم، افزایش قیمت زمین و ساختمان تحلیل شدند.
نتیجهگیری: نتایج به دست آمده نشان میدهد محرکهای برنامهریزانه تنها به مباحث مرتبط با منفعت مالی و سودآوری محدوده نبوده بلکه علاوه بر آنها عوامل موثر در رضایتمندی عمومی و ایجاد محیط مناسب را نیز در برمیگیرند.