اهداف: هدف اصلی این پژوهش تدوین سناریوهای رویدادمداری در کلانشهر اصفهان است و اهداف فرعی شامل شناسایی مهمترین عوامل موثر بر توسعه رویدادمداری در کلانشهر اصفهان، برآورد میزان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری پیشرانهای کلیدی در تدوین سناریوها در رابطه با وضعیت آینده رویدادمداری در کلانشهر اصفهان است.
روششناسی: این پژوهش کیفی در سال ۱۴۰۳ در کلانشهر اصفهان انجام شد. به منظور شناسایی پیشرانها با استفاده از نمونهگیری غیرتصادفی هدفمند، نظرات ۱۰ نفر از خبرگان و متخصصان برنامهریزی شهری گرفته شده و در نرمافزار میک مک مورد تحلیل قرار گرفت. برای تدوین سناریوهای پیش روی کلانشهر اصفهان در حوزه رویدادمداری از نظرات ۱۰ نفر متخصص آیندهنگاری برای امتیازدهی ماتریس حالتهای پیش روی توصیفگرها بهره گرفته شد.
یافتهها: پیشرانهای کلیدی تاثیرگذار بر رویدادمداری شهر اصفهان شامل ۱۳ عامل کیفیت محیطی، فضاهای باز، پارکینگ عمومی، تعداد پارکها، نفوذپذیری، تعداد اماکن تاریخی، مراکز خرید، تعداد مراکز مذهبی، مساحت معابر، تعداد رستورانها، الگوی خیابان، جذابیت بصری و تعداد هتلها بودند. از بین ۴ سناریوی محتمل، سناریوی اول و دوم شرایط مطلوب و ایدهآل (سناریوی پیشبرنده)، سناریوی ۳ یک سناریوی نسبتاً مطلوب بود و حالت بینابینی داشت و سناریوی چهارم وضعیت بحرانی و نامطلوب برای آیندە وضعیت رویدادمداری اصفهان را نشان میداد. از این میان، عوامل کیفیت محیطی و فضاهای باز بیشترین اثرگذاری را داشتند که بیانگر اهمیت این عوامل در رویدادمداری شهر اصفهان به منظور افزایش احتمال وقوع سناریو اول و اجتناب از سناریو چهارم بود.
نتیجهگیری: عوامل "کیفیت محیطی" و "فضاهای باز" دارای بیشترین میزان تاثیرگذاری و عوامل "نفوذپذیری"، "الگوی خیابان" و "نظارت طبیعی" دارای بیشترین تاثیرپذیری بر سایر شاخصها هستند و شیوه توزیع و پراکنش شاخصها در نمودار ماتریس اثر مستقیم، حاکی از ناپایداری سیستم است.