دوره 38، شماره 2 - ( 1402 )
جلد 38 شماره 2 صفحات 201-191 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1401/9/17 | پذیرش: 1401/11/10 | انتشار: 1402/3/15
دریافت: 1401/9/17 | پذیرش: 1401/11/10 | انتشار: 1402/3/15
Rights and permissions
Authors
حسین ریاضی*1، غلامرضا حقیقت نائینی1، هاشم داداش‌پور2
1- گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر، تهران، ایران
2- گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده (1190 مشاهده)
اهداف: چیدمان فضایی فعالیتهای شهری، ساختار فضایی ارتباطات و دسترسی فضایی بر میزان و چگونگی جابه‌جاییهای شهری و قابلیت دسترسیپذیری آن تأثیرگذار هستند. با تأثیر پارادایم پایداری بر مفاهیم جابه‌جایی شهری و دسترسیپذیری، بهره‌گیری از شیوههای سفر به وسیله حملونقل عمومی و مفهوم دسترسیپذیری پایدار شهری بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی ساختار فضایی نقاط مهم فعالیتی، ایستگاهها و محورهای شهری در قالب ساختار عملکردی-فضایی و بررسی هماهنگی آنها با یکدیگر بود.
روششناسی: این مطالعه کاربردی به روش کمّی و در محدوده پیرامون میدان انقلاب اسلامی در تهران در سال ۱۴۰۱، انجام شد. تحلیل ساختار عملکردی-فضایی و دسترسیپذیری پایدار شهری در محدوده مورد مطالعه با استفاده از پایگاه داده‌های جغرافیایی و روشهای تحلیل فضایی شامل تحلیل چیدمان فضا و تحلیل شبکه شهری انجام گرفت.
یافته ها: ساختار فضایی و عملکردی در محدوده میدان انقلاب اسلامی در کلان‌شهر تهران دارای هماهنگی نسبی بود. ۷۵% نقاط مهم فعالیتی پیرامون محورهای ساختاری (با همپیوندی بالا) و ۷۰% این نقاط در بلوکهای شهری با دسترسیپذیری فضایی مناسب واقع شدهاند. همچنین در رابطه با کیفیت دسترسیپذیری پایدار شهری، ۸۵% نقاط مهم شهری در شعاع عملکردی ایستگاههای حملونقل سطح اول و به‌ترتیب ۷۵% و ۸۵% از کل قطعات ساختمانی در شعاع عملکردی ایستگاههای حملونقل پایدار سطح اول و دوم قرار داشتند.
نتیجه گیری: محدوده انقلاب اسلامی از نقطه نظر هماهنگی ساختارهای بیان‌شده و کیفیت دسترسیپذیری پایدار شهری از وضعیت نسبتاً مناسبی برخوردار است.
روششناسی: این مطالعه کاربردی به روش کمّی و در محدوده پیرامون میدان انقلاب اسلامی در تهران در سال ۱۴۰۱، انجام شد. تحلیل ساختار عملکردی-فضایی و دسترسیپذیری پایدار شهری در محدوده مورد مطالعه با استفاده از پایگاه داده‌های جغرافیایی و روشهای تحلیل فضایی شامل تحلیل چیدمان فضا و تحلیل شبکه شهری انجام گرفت.
یافته ها: ساختار فضایی و عملکردی در محدوده میدان انقلاب اسلامی در کلان‌شهر تهران دارای هماهنگی نسبی بود. ۷۵% نقاط مهم فعالیتی پیرامون محورهای ساختاری (با همپیوندی بالا) و ۷۰% این نقاط در بلوکهای شهری با دسترسیپذیری فضایی مناسب واقع شدهاند. همچنین در رابطه با کیفیت دسترسیپذیری پایدار شهری، ۸۵% نقاط مهم شهری در شعاع عملکردی ایستگاههای حملونقل سطح اول و به‌ترتیب ۷۵% و ۸۵% از کل قطعات ساختمانی در شعاع عملکردی ایستگاههای حملونقل پایدار سطح اول و دوم قرار داشتند.
نتیجه گیری: محدوده انقلاب اسلامی از نقطه نظر هماهنگی ساختارهای بیان‌شده و کیفیت دسترسیپذیری پایدار شهری از وضعیت نسبتاً مناسبی برخوردار است.
واژه‌های کلیدی: