1- گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران 2- گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
چکیده: (3039 مشاهده)
اهداف:بازار به‌عنوان فضایی عمومی، مبدأ و نیز مقصد فعالیت‌های کاربران است و مسالهحضورپذیری در آن سبب ایجاد سرزندگی و تاثیر بر کیفیت محیط شهری می‌شود. موضوع این پژوهش، ارزیابی نقش کیفیت پیوستگی داخلی بر میزان حضورپذیری افراد در بازار سنتی شهر شیراز بود. روش‌شناسی: این تحقیق کیفی-تحلیلی در سال 1400 در بازار سنتی شهر شیراز انجام شد. متغیرهای مورد مطالعه، پیوستگی کالبدی (تداوم شکل و یکپارچگی فضایی) و تداوم عملکردی (تداوم کاربری و تبدیل‌پذیر فعالیت‌ها) بودند. داده‌های مورد نیاز با استفاده از مصاحبه و مشاهده میدانی جمع‌آوری شد. نمونه آماری، 350 نفر از مراجعه‌کنندگان به بازار بودند که در طول یک هفته مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل محتوا در محیط Depthmap(depthmapXnet-0.35)و نیز آزمون Tدر محیط SPSS 24تحلیل شدند. یافته‌ها: بیشترین و کمترین میزان حضورپذیری افراد در بازار در راسته بازار وکیل جنوبی و اردوبازار با مقادیر 95% و 30% مشاهده شد. کمترین تداوم شکل در راسته بازار مرغ و اردوبازار و بیشترین آن در راسته‌های وکیل شمالی و وکیل جنوبی مشاهده شد. بیشترین یکپارچگی فضایی در راسته‌های وکیل جنوبی و بازار شاه‌چراغ و کمترین آن در راسته‌های اردوبازار و بازارنو، بیشترین مقادیر میانگین سازگاری در راسته‌های وکیل شمالی و وکیل جنوبی و کمترین آن در راسته اردوبازار و نیز بیشترین میزان تنوع‌پذیری عرصه‌های میانی در راسته‌های وکیل جنوبی و وکیل شمالی و کمترین میزان آن در راسته اردوبازار مشاهده شد. نتیجه‌گیری: پیوستگی کالبدی و عملکردی مهم‌ترین عوامل در ارتقا حضورپذیری در بازار هستند که در این ارتباط، یکپارچگی فضایی، تداوم شکلی، تبدیل‌پذیری و تداوم کاربری‌ها از مهم‌ترین عوامل مرتبط باکیفیت پیوستگی در فضای داخلی بازارهاست که بر میزان حضورپذیری در بازار تاثیرگذار است.
