Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 35، شماره 2 - ( 1399 )
جلد 35 شماره 2 صفحات 153-141 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1399/1/5 | پذیرش: 1399/3/15 | انتشار: 1399/3/16
دریافت: 1399/1/5 | پذیرش: 1399/3/15 | انتشار: 1399/3/16
How to cite this article
Behravesh M, Poorhashemi S A, Panahi S M, Parvin M R. The Importance of Biodiversity and Natural Attractions in the Development of Ecotourism Case Study: Touran Protected Region. GeoRes 2020; 35 (2) :141-153
URL: http://georesearch.ir/article-1-864-fa.html
URL: http://georesearch.ir/article-1-864-fa.html
بهروش مهدی، پورهاشمی سید عباس، پناهی مصطفی، پروین محمد رضا. اهمیت تنوع زیستی و جاذبه‌های طبیعی در توسعه اکوتوریسم؛ مطالعه موردی منطقه تحت حفاظت توران. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1399; 35 (2) :141-153
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Authors
مهدی بهروش1، سید عباس پورهاشمی*2، مصطفی پناهی3، محمد رضا پروین4
1- گروه حقوق محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2- گروه حقوق محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، poorhashemi@gmail.com
3- گروه اقتصاد محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4- پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
2- گروه حقوق محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، poorhashemi@gmail.com
3- گروه اقتصاد محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4- پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
چکیده (3216 مشاهده)
اهداف و زمینه‌ها: هدف این پژوهش شناسایی نقش و اهمیت تنوع زیستی منطقه تحت حفاظت توران در توسعه اکوتوریسم است.
روش‌شناسی: این تحقیق از نوع پیمایشی و تحلیلی است. با ثبت نقاط زمینی توسط دستگاه GPS و به کارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی، نقشه زیستگاه‌های حساس منطقه تهیه شد. در این تحقیق، از داده‌های سنجنده +ETM ماهواره لندست 7 و نرم‌افزار ArcGIS, Version9.2 استفاده شد. به‌منظور سنجش آرای کاربران و اولویت‌بندی اهمیت جاذبه‌های طبیعی مرتبط با تنوع زیستی، از پرسش‌نامه تغییریافته استفاده شد. نمونه‌گیری، از نوع تصادفی خوشه‌ای و تعداد نمونه‌ها 764 نفر بود. از تحلیل عاملی برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: بخش‌های جنوبی و شرقی منطقه مطالعاتی را کاربری بیابان (حدود 57%) تشکیل داده است. حدوداً 40% منطقه تحت پوشش مراتع و دشت‌ها است که عمدتاً بخش میانی منطقه مطالعاتی را شامل می‌شود. کوهستان (حدود 3%) در شمال منطقه قرار دارند. 16 گونه تنوع زیستی در فهرست گونه‌های تحت حمایت قرار دارند. از دیدگاه گردشگران، مهم‌ترین عوامل مرتبط با حیات‌وحش به ترتیب عبارتند از: جاذبه‌های مرتبط با شکار و صید، جاذبه‌های مرتبط با ورزش، جاذبه‌های مرتبط با تفریح، جاذبه‌های مرتبط با آموزش و پژوهش و جاذبه‌های مرتبط با اقتصاد. در این میان، بیشترین وزن را شکار با اسلحه (75/0) و پس از آن جاذبه‌های مرتبط با سوارکاری (63/0) و جاذبه‌های مربوط به مشاهده حیوانات (59/0) به خود اختصاص داده‌اند و کمترین وزن را جاذبه‌های مربوط به کسب درآمد (14/0) و نیز جاذبه‌های مربوط به نقاشی (18/0) داشته‌اند.
نتیجه‌گیری: منطقه مطالعاتی از پانسیل بالایی برای اکوتوریسم برخوردار است، ولیکن با توجه به تمایل زیاد گردشگران نسبت به برخی تخلفات و نیز آگاهی اندک گردشگران و جامعه محلی نسبت به پیامدهای جرایم محیط زیستی، لزوم به کارگیری اصول مدیریتی شامل آموزش، برنامه‌ریزی و حقوق کیفری محیط زیست بیش از پیش احساس می‌گردد.
روش‌شناسی: این تحقیق از نوع پیمایشی و تحلیلی است. با ثبت نقاط زمینی توسط دستگاه GPS و به کارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی، نقشه زیستگاه‌های حساس منطقه تهیه شد. در این تحقیق، از داده‌های سنجنده +ETM ماهواره لندست 7 و نرم‌افزار ArcGIS, Version9.2 استفاده شد. به‌منظور سنجش آرای کاربران و اولویت‌بندی اهمیت جاذبه‌های طبیعی مرتبط با تنوع زیستی، از پرسش‌نامه تغییریافته استفاده شد. نمونه‌گیری، از نوع تصادفی خوشه‌ای و تعداد نمونه‌ها 764 نفر بود. از تحلیل عاملی برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: بخش‌های جنوبی و شرقی منطقه مطالعاتی را کاربری بیابان (حدود 57%) تشکیل داده است. حدوداً 40% منطقه تحت پوشش مراتع و دشت‌ها است که عمدتاً بخش میانی منطقه مطالعاتی را شامل می‌شود. کوهستان (حدود 3%) در شمال منطقه قرار دارند. 16 گونه تنوع زیستی در فهرست گونه‌های تحت حمایت قرار دارند. از دیدگاه گردشگران، مهم‌ترین عوامل مرتبط با حیات‌وحش به ترتیب عبارتند از: جاذبه‌های مرتبط با شکار و صید، جاذبه‌های مرتبط با ورزش، جاذبه‌های مرتبط با تفریح، جاذبه‌های مرتبط با آموزش و پژوهش و جاذبه‌های مرتبط با اقتصاد. در این میان، بیشترین وزن را شکار با اسلحه (75/0) و پس از آن جاذبه‌های مرتبط با سوارکاری (63/0) و جاذبه‌های مربوط به مشاهده حیوانات (59/0) به خود اختصاص داده‌اند و کمترین وزن را جاذبه‌های مربوط به کسب درآمد (14/0) و نیز جاذبه‌های مربوط به نقاشی (18/0) داشته‌اند.
نتیجه‌گیری: منطقه مطالعاتی از پانسیل بالایی برای اکوتوریسم برخوردار است، ولیکن با توجه به تمایل زیاد گردشگران نسبت به برخی تخلفات و نیز آگاهی اندک گردشگران و جامعه محلی نسبت به پیامدهای جرایم محیط زیستی، لزوم به کارگیری اصول مدیریتی شامل آموزش، برنامه‌ریزی و حقوق کیفری محیط زیست بیش از پیش احساس می‌گردد.
واژه‌های کلیدی:
چکیده گسترده انگلیسی [HTML 20 KB] (20 دریافت)
فهرست منابع
1. Abedi Z, Riahi M, Salehi S (2015). Economic analysis of environmental crimes in its implementation and problems, Journal of Environmental Science and Technology. 16(4):176-187. [Persian]
2. Arsic S, Nikolić D, Živković Z (2017). Hybrid SWOT - ANP - FANP model for prioritization strategies of sustainable development of ecotourism n National Park Djerdap, Serbia. Forest Policy and Economics. 80:11-26. [DOI:10.1016/j.forpol.2017.02.003]
3. Azadbakht N, Nazari H (2012). Look at biology, threats and remedies for protecting of Neurergus Kaiseri, Department of Natural Resources Lorestan Province. National Conference on Environmental Protection and Planning. 2013, 21 February: Hamedan. pp. 1-11. [Persian]
4. Bahmanpour H, Laghai H, Moharamnejad N (2012). Identifying environmental potential and natural attraction for ecotourism development from user viewpoint. European Journal of Experimental Biology. 10 (3):616-622. [Persian]
5. Bluwstein J (2017). Creating ecotourism territories: Environmentalities in Tanzania's community-based conservation. Geoforum. 83:101-113. [DOI:10.1016/j.geoforum.2017.04.009]
6. Cochran JC, Lynch MJ, Toman EL, Rayan TS (2016). Court sentencing patterns for environmental crimes: Is there a "Green" gap in punishment?. Journal of Quantitative Criminology. 34:37-66. [DOI:10.1007/s10940-016-9322-9]
7. Di Ronco A, Allen‐Robertson J, South N (2018). Representing environmental harm and resistance on Twitter: The case of the TAP pipeline in Italy. Crime, Media, Culture: An International Journal. 15(1). [DOI:10.1177/1741659018760106]
8. Eusebio C, Carneiro MJ, Kastenholz E, Figueiredo E, Da Silva DS (2017). Who is consuming the countryside? an activity-based segmentation analysis of the domestic rural tourism market in Portugal. Journal of Hospitality and Tourism Management. 31:197-210. [DOI:10.1016/j.jhtm.2016.12.006]
9. Fardin M, Milani AR, Beyranvand M, Matin Rasekh M (2020). Comparative study of the responsibility of human geography (environmental) pollutants for deaths due to pollution caused by them in Iranian law and international documents. New Attitudes in Human Geography. 12 (2): 295-319. [Persian]
10. Forootani F, Homaysalehi K (2018). Tourism planning for Dezful county Wild life. Geographic Space Journal. 18(62):31-44. [Persian]
11. Hajivand A, Mirkamali A, Safari F, Sarvai Sarmidani O (2018). Government criminal responsibility for environmental crimes in Iran: Necessities and challenges. Environmental Sciences. 16(2):65-82. [Persian]
12. International :union: for Conservation of Nature [Internet] The IUCN red list of threatened species, Version 2020-1. [Cited 2020, 18 June].
13. International Workshop on Tourism Statistics (2006). United Nations World Tourism Organization. 2006, 17-20 July: Madrid.
14. Knight RL, Gutzwiller KJ, editors (1995). Wildlife and recreationists: Coexistence through management and research. 2nd ed. Washington, D.C: Island Press:
15. Laghai H, Moharamnejad N, Bahmanpour H (2012). An overlook to Houbara Bustard (Chlamydotis undulata) status in center of Iran case study: Shahrood county. European Journal of Experimental Biology. 2(4):1337-1345. [Persian]
16. Ling-en W, Linsheng ZH, Yangjian ZH, Bin ZH (2014). Ecotourism environmental protection measures and their effects on protected areas in China. Sustainability. 6(10):6781-6798. [DOI:10.3390/su6106781]
17. Liu AM, Lau WS, Fellows R (2012). The contributions of environmental management systems towards project outcome: Case studies in Hong Kong. Architectural Engineering and Design Management. 8(3):160-169. [DOI:10.1080/17452007.2012.681173]
18. Mahdi A, Karimi D, Farshchi P, Panahi M (2020). Presentation of a model of site assessment and ecotourism planning in protected areas with an ecological carrying capacity approach. Geographical Researches. 35 (1). [Persian]
19. Mirkamali A, Hajivand A (2017). Analyzing the prevention of environmental crimes in the light of the united nations guidelines based on the ethical principle of prevention of harm. Bioethics Journal. 7(26):61-75. [Persian]
20. Moradi A, Danehkar A, Alizadeh A (2012). Exploring the conceptual framework for wildlife tourism. Proceedings of the 1st National Conference on Tourism and Nature Tourism of Iran. 2013, 7 March: Hamedan. pp.1-7. [Persian]
21. Munro J, Moore S, Allison H (2010). Using resilience concepts to investigate the impacts of protected area tourism on communities. Annals of Tourism Research. 37(2):499-519. [DOI:10.1016/j.annals.2009.11.001]
22. Nejat SA, Dabiri F (2012). Management and legal challenges of protected areas of Zanjan province. Journal of Environmental Studies. 38(2):55-68. [Persian]
23. Orams MB (1996). A conceptual model of tourist-wildlife interaction: The case of education as a management strategy. Australian Geographer. 27(1):39-51. [DOI:10.1080/00049189608703156]
24. Santos Lobo HA (2013). Establishing the social tourism carrying capacity for the tourist resorts of the east coast of the Republic of Cyprus. Tourist Management. 21(2):147-156. [DOI:10.1016/S0261-5177(99)00044-8]
25. Sukserm TH, Thiengkamol N, Thiengkamol T (2012). Development of the ecotourism managment model for forest Park. The Social Sciences. 7(1):95-99. [DOI:10.3923/sscience.2012.95.99]
26. Taheri Hosseinabadi M, Tayebi Sani SM, Fahiminejad A, Bahmanpour H (2019). Carrying capacity determine of the sports and recreational of the natural areas in line with sustainable planning case study: The mountainous of Darakeh). Journal of Tourism and Development. 8(4):82-98. [Persian]
27. Thampi SP (2005). Ecotourism in Kerala, India: Lessons from the eco-development project in Periyar Tiger reserve. International Ecotourism Monthly. 3(6).
28. The Science and Environmental Health Network [Internet]. The International Human Rights Clinic at Harvard Law School, Modeles for Protecting the Environment for future Generations. [Published 2008, 15 October]. United States: SEHN Publications.
29. Zambrano AMA, Broadbent EN, Durham VH (2010). Social and environmental effects of ecotourism in the osa Peninsula of costa Rica: The Lapa Rios case. Journal of Ecotourism. 9(1):62-83. [DOI:10.1080/14724040902953076]