Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 35، شماره 2 - ( 1399 )
جلد 35 شماره 2 صفحات 128-117 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1398/12/21 | پذیرش: 1399/3/21 | انتشار: 1399/3/21
دریافت: 1398/12/21 | پذیرش: 1399/3/21 | انتشار: 1399/3/21
How to cite this article
Rabani H, Jalalian A, Pournouri M. Typology of Environmental Crimes in Iran’s Natural Geography. GeoRes 2020; 35 (2) :117-128
URL: http://georesearch.ir/article-1-860-fa.html
URL: http://georesearch.ir/article-1-860-fa.html
ربانی حسین، جلالیان عسکر، پورنوری منصور. گونهشناسی جرایم محیط زیستی در جغرافیای طبیعی ایران. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1399; 35 (2) :117-128
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Authors
حسین ربانی1، عسکر جلالیان*2، منصور پورنوری3
1- گروه حقوق محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه حقوق بین‌الملل، دانشکده الهیات و علوم اسلامی، واحد تهران، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3- گروه حقوق، دانشکده حقوق، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه حقوق بین‌الملل، دانشکده الهیات و علوم اسلامی، واحد تهران، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3- گروه حقوق، دانشکده حقوق، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده (2860 مشاهده)
اهداف و زمینه‌ها: هدف این پژوهش گونهشناسی جرایم محیط زیستی در جغرافیای طبیعی ایران بود.
روش‌شناسی: این پژوهش از نوع کاربردی است. در ابتدا، فهرست اولیه انواع جرایم محیط زیستی با استفاده از روش مصاحبه نیمه‌ساختاریافته استفاده گردید. نمونه‌گیری به روش هدفمند و حجم نمونه 169 نفر تعیین گردید. کلیه مصاحبهها به صورت متن پیادهسازی و کدگذاری شدند. در گام بعد، با استفاده از آرای خبرگان و روش مقایسه زوجی، جرایم محیط زیستی وزن‌دهی و ضریب اهمیت آنها مشخص شد. سپس، با استعلام از دفاتر حقوقی سازمان‌های ذی‌ربط، آمار تخلفات و جرایم محیط زیستی به تفکیک استان‌های کشور حدفاصل سال‌های 1395 تا 1398 به دست آمد.
یافته‌ها: جرایم محیط زیستی به 3 عامل کلان، 8 عامل خرد و 23 سنجه دسته‌بندی میشوند. بیشترین میزان جرایم، به ترتیب، «تخریب اکوسیستم»، «آلودگی‌های محیطی» و «برداشت منابع و اثر بر تنوع زیستی» بوده‌اند. بیشترین درصد جرایم خرد متعلق به «آلودگی منابع آب» با 58% و سپس، «آلودگی خاک» با 26% و در نهایت، «آلودگی هوا» با 16% بوده است. در جرایم مربوط به «تخریب اکوسیستم»؛ بیشترین درصد «تخریب جنگل‌ها و مراتع» با 48% و سپس، «تخریب تالاب‌ها و اکوسیستم‌های آبی» با 35% و در نهایت، «تخریب کوهستان و دشت» با 17% قرار داشته‌اند. در مورد جرایم مربوط به «برداشت منابع و اثر بر تنوع زیستی»؛ بیشترین درصد «خسارت به حیات‌وحش» با 57% و کمترین میزان متعلق به «خسارت به زیستگاه» با 43% بوده است. بیشترین سنجه ارتکاب جرم «تغییر کاربری اراضی» (9.4٪) و کمترین «برداشت گیاهان دارویی» (0.5٪) است. استان مازندران با 6674 مورد ارتکاب جرایم محیط زیستی در صدر استان‌های کشور و استان خراسان رضوی با 232 مورد ارتکاب جرم، در انتهای فهرست قرار داشته‌اند.
نتیجه‌گیری: نظر به تعدد و تنوع جرایم محیط زیستی در کشور و افزایشی بودن روند ارتکاب جرایم، لازم است تا اقدامات موثرتری در این خصوص صورت گیرد
روش‌شناسی: این پژوهش از نوع کاربردی است. در ابتدا، فهرست اولیه انواع جرایم محیط زیستی با استفاده از روش مصاحبه نیمه‌ساختاریافته استفاده گردید. نمونه‌گیری به روش هدفمند و حجم نمونه 169 نفر تعیین گردید. کلیه مصاحبهها به صورت متن پیادهسازی و کدگذاری شدند. در گام بعد، با استفاده از آرای خبرگان و روش مقایسه زوجی، جرایم محیط زیستی وزن‌دهی و ضریب اهمیت آنها مشخص شد. سپس، با استعلام از دفاتر حقوقی سازمان‌های ذی‌ربط، آمار تخلفات و جرایم محیط زیستی به تفکیک استان‌های کشور حدفاصل سال‌های 1395 تا 1398 به دست آمد.
یافته‌ها: جرایم محیط زیستی به 3 عامل کلان، 8 عامل خرد و 23 سنجه دسته‌بندی میشوند. بیشترین میزان جرایم، به ترتیب، «تخریب اکوسیستم»، «آلودگی‌های محیطی» و «برداشت منابع و اثر بر تنوع زیستی» بوده‌اند. بیشترین درصد جرایم خرد متعلق به «آلودگی منابع آب» با 58% و سپس، «آلودگی خاک» با 26% و در نهایت، «آلودگی هوا» با 16% بوده است. در جرایم مربوط به «تخریب اکوسیستم»؛ بیشترین درصد «تخریب جنگل‌ها و مراتع» با 48% و سپس، «تخریب تالاب‌ها و اکوسیستم‌های آبی» با 35% و در نهایت، «تخریب کوهستان و دشت» با 17% قرار داشته‌اند. در مورد جرایم مربوط به «برداشت منابع و اثر بر تنوع زیستی»؛ بیشترین درصد «خسارت به حیات‌وحش» با 57% و کمترین میزان متعلق به «خسارت به زیستگاه» با 43% بوده است. بیشترین سنجه ارتکاب جرم «تغییر کاربری اراضی» (9.4٪) و کمترین «برداشت گیاهان دارویی» (0.5٪) است. استان مازندران با 6674 مورد ارتکاب جرایم محیط زیستی در صدر استان‌های کشور و استان خراسان رضوی با 232 مورد ارتکاب جرم، در انتهای فهرست قرار داشته‌اند.
نتیجه‌گیری: نظر به تعدد و تنوع جرایم محیط زیستی در کشور و افزایشی بودن روند ارتکاب جرایم، لازم است تا اقدامات موثرتری در این خصوص صورت گیرد
واژه‌های کلیدی:
چکیده گسترده انگلیسی [HTML 17 KB] (19 دریافت)
فهرست منابع
1. Abedi Z, Riahi M, Salehi S (2015). Economic analysis of environmental crimes in its implementation and problems. Journal of Eviromental Science and Technology. 16(4):176-187. [Persian]
2. Akrami F, Karimi A, Abbasi M, Shahrivari A (2018). Adapting the principles of biomedical ethics to Islamic principles and values in the context of public health policy. Journal for the Study of Religions and Ideologies. 17(49): 46-59. [Persian]
3. Arabi SM, Nesbi N (2016). Applying a strategic audit model to develop human resource strategies, strategic management studies. 7(25):197-214. [Persian]
4. Beskese A, Demir HH, Ozcan HK, Okten HE (2015). Landfill site selection using fuzzy AHP and fuzzy TOPSIS: a case study for Istanbul. Environmental Earth Sciences. 73:3513-3521. [DOI:10.1007/s12665-014-3635-5]
5. Brisman A, South N (2018). Green criminology and environmental crimes and harms. Sociology Compass. 13(1). [DOI:10.1111/soc4.12650]
6. Cochran JC, Lynch MJ, Toman EL, Rayan TS (2016). Court sentencing patterns for environmental crimes: Is there a "Green" gap in punishment?. Journal of Quantitative Criminology. 34:37-66. [DOI:10.1007/s10940-016-9322-9]
7. Danesh Nari H, Moradfar A (2016). Criminology of the boom world: A new approach to international criminology studies. International Policy Study Journal. 21(1):51-74. [Persian]
8. Di Ronco A, Allen‐Robertson J, South N (2018). Representing environmental harm and resistance on Twitter: The case of the TAP pipeline in Italy. Crime, Media, Culture: An International Journal. 15(1). [DOI:10.1177/1741659018760106]
9. Easterbrook F (1983). Criminal procedure as a market system. Journal of Legal Studies. 12(2):289-332. [DOI:10.1086/467725]
10. Emery A, Watson M (2004). Organizations and environmental crime: Legal and economic perspectives. Managerial Auditing Journal. 19(6):741-759. [DOI:10.1108/02686900410543868]
11. Faure G, Visser, M (2003). Law and economics of environmental crime: A Survey.
12. Hajivand A, Mirkamali A, Safari F, Sarvai Sarmidani O (2018). Government criminal responsibility for environmental crimes in Iran: Necessities and challenges. Environmental Sciences. [Persian]
13. Heydarzadeh E, Mozafari S (2014). Prevention of environmental offenses. Journal of Biological Ethics. 3(7):163-192. [Persian]
14. Lynch MJ, Stretesky PB, Long MA (2015). Environmental justice: A criminological perspective. Environmental Research Letters. 10(8). [DOI:10.1088/1748-9326/10/8/085008]
15. Mirkamali A, Hajivand A (2017). Analyzing the prevention of environmental crimes in the light of the united nations guidelines based on the ethical principle of prevention of harm. Bioethics Journal. 7(26):61-75. [Persian]
16. Poorhashemi SA, Dabiri F, Khalatbari Y, Zarei S (2016). Formation and development of "future generation rights" concept in international environmental law. Journal of Eviromental Science and Technology. 18(3):167-180. [Persian]
17. Rees H (2010). Can criminal law protect the environment? Journal of Scandinavian Studies in Criminology and Crime Prevention. 2(2).
18. The Editorial Board (2018). America's federally financed ghettos. The New York Times
19. The Science and Environmental Health Network [Internet]. The International Human Rights Clinic at Harvard Law School, Modeles for Protecting the Environment for future Generations. [Published 2008, 12 October]. United States: SEHN Publications.
20. United Nations, International Law Commission (2006). Draft principles on the allocation of loss in the case of trans boundary harm arising out of hazardous activities. Yearbook of the International Law Commission: UNWTO Publications
21. White R (2016). Transnational environmental crime: Toward an Eco-global criminology. London: Routledge Publication
ارسال پیام به نویسنده مسئول