دریافت: 1403/10/23 | پذیرش: 1403/12/10 | انتشار: 1403/12/12
URL: http://georesearch.ir/article-1-1687-fa.html
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
2- گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران
اهداف: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر گردشگری شهری، مردم‌پسندی و واقع‌گرایی، بر تمایل گردشگران به انتخاب تبریز به عنوان مقصد سفر صورت پذیرفت.
روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و داده‌ها با توزیع تصادفی پرسش‌نامه بین گردشگران در مبادی ورودی و خروجی تبریز، از قبیل فرودگاه و پایانه‌های مسافربری در سال ۱۴۰۳ گردآوری شد. برای شناسایی شاخص‌های مرتبط، مرور نظام‌مند ادبیات پژوهش با روش سندلوسکی و بارسو انجام شد. سپس شاخص‌های پرتکرار از طریق نظرسنجی بررسی و داده‌ها با مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند.
یافته‌ها: با توجه به اینکه آمار T بالاتر از ۹۶/۱ بود متغیرهای مستقل تاثیر معناداری بالای ۹۵% بر متغیر وابسته یعنی تمایل به گردشگری در تبریز داشتند و p-value کمتر ۰۵/۰، رابطه معنادار بین متغیرها را نشان می‌داد. گردشگری شهری با ضریب تاثیر ۷۷۱/۰ بیشترین نقش را در شکل‌گیری تمایل گردشگران داشت، و پس از آن، مردم‌پسندی (۶۰۸/۰) و واقع‌گرایی (۵۷۶/۰) تاثیرگذار بودند. همچنین، گردشگری شهری تاثیر مستقیمی بر مردم‌پسندی داشت، در حالی که مردم‌پسندی و واقع‌گرایی اسلامی به طور معناداری بر علاقه گردشگران به مقصد اثر داشتند. علاوه بر این، مردم‌پسندی و واقع‌گرایی ارتباط مستقیمی (۵۹۵/۰) داشتند، به این معنا که رضایت از تعاملات اجتماعی و فرهنگی، انگیزه بازدید مجدد یا توصیه مقصد را افزایش می‌داد. مردم‌پسندی همچنین بر تجربه کلی گردشگران و در نهایت بر واقع‌گرایی آنان اثرگذار بود (۳۸۶/۰). همبستگی متغیرهای ذکر‌شده با توجه به اینکه همگی نزدیک به ۱+ بودند ارتباط قوی را تایید می‌کردند.
نتیجه‌گیری: عواملی مانند جذابیت فعالیت‌های گردشگری، کیفیت خدمات، هزینه‌های سفر، بناها و آثار تاریخی، رعایت اصول اخلاقی و احترام به حقوق دیگران بیشترین تاثیر را بر تمایل گردشگران به انتخاب تبریز دارند.