Persian
دوره 38، شماره 4 - ( 1402 )                   جلد 38 شماره 4 صفحات 498-491 | برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:

Print XML English Abstract PDF HTML


History

How to cite this article
Salarian H, Memarian G, Mohammad Moradi A. Physical And Social Feasibility Study Of The Use Of Rainwater Harvesting System In The Housing Of Mazandaran Cities Based On Geographical Differences. GeoRes 2023; 38 (4) :491-498
URL: http://georesearch.ir/article-1-1534-fa.html
سالاریان حسین، معماریان غلامحسین، محمدمرادی اصغر. مطالعه امکان‌سنجی کالبدی و اجتماعی کاربرد سامانه استحصال آب باران در مسکن شهرهای استان مازندران مبتنی بر تفاوت‌های جغرافیایی. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1402; 38 (4) :491-498

URL: http://georesearch.ir/article-1-1534-fa.html


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rights and permissions
1- گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
چکیده   (225 مشاهده)
اهداف: در استان مازندران برخلاف تصور رایج، تغییرات آب‌وهوایی این منطقه را نیز در معرض کم‌آبی قرار داده است. این موضوع توجه به روش‌های مدیریت آب از جمله استحصال آب باران را در این استان ضروری کرده است. با این نگاه، هدف مقاله تحلیل و امکان‌سنجی پیادهسازی طرح سامانه استحصال آب باران در مسکن سه شهر لاریجان، آمل و نور در استان مازندارن براساس پتانسیل کالبدی و اجتماعی است.
روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و در سال‌های ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ در سه شهر استان مازندران انجام شد. فرآیند پژوهش براساس نوع داده‌ها به سه مرحله تقسیم شد. داده‌های کالبدی (معماری) به وسیله مشاهده غیرمستقیم پژوهشگر استخراج و با استفاده از روش دلفی توسط خبرگان اولیت‌دهی شدند. داده‌های فنی اجزای سامانه استحصال آب باران براساس آمار میزان بارش و سطوح آبگیر در سال‌های مطالعه محاسبه و حجم بهینه مخزن محاسبه شد. در بُعد اجتماعی نیز داده‌های لازم از طریق پرسش‌نامه محقق‌ساخت گردآوری و با آزمون T تک نمونه‌ای تحلیل شد.
یافته‌ها: مهم‌ترین متغیرهای کالبدی موثر بر مدیریت آب در مسکن استان مازندران «مساحت سقف»، «شیب سقف»، «ابعاد محوطه و حیاط»، «شیب محوطه»، «ناودان»، «ابعاد و تناسبات» و «جزییات عایق» بود. میانگین حجم بهینه در شهر لاریجان ۵۹۸۱ لیتر، در شهر آمل ۸۶۳۲ لیتر و در شهر نور برابر ۷۵۳۳ لیتر بود. در بُعد اجتماعی یافته‌ها گویای میزان بالاتر از متوسط مشارکت شهروندان در هر سه شهر با توسعه سامانه‌های استحصال آب باران بود.
نتیجه‌گیری: در شهرهای استان مازندران ظرفیت کالبدی و اجتماعی برای توسعه سامانه استحصال آب باران در بافت مسکونی وجود دارد. ظرفیت نهادی (مدیریتی) پایین مهم‌ترین مانع در این موضوع شناخته شد.

 
واژه‌های کلیدی:

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA