|
الگوی گسترش کالبدی شهر بوشهر
|
| مهدی روان‌دوست1، احمد خادم‌الحسینی*1، حمید صابری1، علیرضا عباسی1 |
| 1- گروه برنامهریزی شهری، دانشکده جغرافیا، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران |
|
|
چکیده: (240 مشاهده) |
اهداف: ارزیابی و پایش ساختار گسترش کالبدی شهری برای شناخت روند توسعه و مسایل موجود گام مهمی در راستای مدیریت بهینه شهر است. هدف این تحقیق، بررسی الگوی گسترش کالبدی شهر بوشهر در دوره ۱۴۰۱-۱۳۶۳ بود.
روش‌شناسی: این مطالعه کمّی-کیفی در دو بخش در سال ۱۴۰۱ در شهر بوشهر اجرا شد. ابتدا ساختار گسترش کالبدی شهر بوشهر در دوره ۱۴۰۱-۱۳۶۳ با استفاده از تصاویر ماهوارهای مطالعه شد. تاثیرات ناشی از رشد شهری با بررسی وضعیت منطقه و مطالعه سایر تحقیقات برآورد و در قالب پرسشنامه بررسی شد. پرسشنامه اولیه با استفاده از دو دوره نظر ۳۰ خبره بازبینی شد. در بخش کمّی، پس از طراحی نسخه دوم پرسشنامه، روایی محتوا با استفاده از نظریات ۳۰ متخصص محاسبه شد. معیارهای شاخص و نسبت روایی پرسشنامه با مقادیر بالای ۶۰% تایید شدند. سپس، پرسشنامه میان ۲۵۰ نفر از کارشناسان مدیریت و برنامهریزی شهری در شهر بوشهر توزیع شد. دادهها با استفاده از آزمون تی تک نمونه و روش وزندهی ویکور تحلیل شدند.
یافته ها: ساختار شهر بوشهر دارای ۴ هسته اصلی بود. مهمترین تاثیرات این توسعه چند هستهای را می‌توان در شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی و ۱۶ بُعد موثر خلاصه کرد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، بُعدهای آسیب فضای سبز و افزایش بازده انرژی در بُعد زیستمحیطی، حفظ صنایع فرهنگی منحصر به فرد و همبستگی اجتماعی و افزایش مشارکت محلی در بُعد اجتماعی و توسعه صنعت گردشگری با تفاوتهای محیطی مراکز و تنوع عملکردها و تعدد مراکز شهری در بُعد اقتصادی باید برای حل مشکلات رشد چندهستهای شهر و مدیریت بهینه شهری مورد توجه قرار گیرند.
نتیجه گیری: الگوی گسترش افقی شهر بوشهر بر اساس ساختار چندهستهای شکل گرفته است که بیشترین تاثیر را بر شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی دارد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: الگوی رشد، گسترش کالبدی، بوشهر، روش ویکور |
|
|
متن کامل [PDF 5145 kb]
(89 دریافت)
|
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
برنامهریزی شهری
دریافت: 1402/1/9 | پذیرش: 1402/2/16 | انتشار: 1402/3/28
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
