اهداف: مجلات علمی-پژوهشی از اصلیترین و معتبرترین ویترینهای عرضه دستاوردهای علمی هستند. هدف این مقاله بررسی کفایت استفاده از دادههای اقلیمی و تنوع روشهای متداول در مطالعات معماری مرتبط با اقلیم و همچنین، بررسی مطالعات در حوزه پهنهبندی اقلیمی و نیز تنوع مطالعات موردی، در راستای رفع نیاز پژوهشهای معماری مرتبط با اقلیم بود.
روششناسی: این تحقیق کاربردی در سال ۱۴۰۰ و با روش تحلیل استنادی و محتوایی انجام شد. از مجموع ۱۶۰ مقاله، ۱۰۱ مقاله علمی-پژوهشی در حوزه معماری اقلیمی و ۵۱ مقاله در حوزه پهنهبندی اقلیمی انتخاب شدند که از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۹ در ایران چاپ شدهاند. روش جمعآوری اطلاعات نیز بهصورت کتابخانهای، بررسی اسناد و مدارک مکتوب و نیز جستوجو در نمایه نشریات داخلی با استفاده از کلیدواژههای "اقلیم" و "اقلیمشناسی" بود. ابزار گردآوری اطلاعات شامل برگه کدگذاری بود و تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمون مجذور کای و آمار توصیفی در نرمافزار SPSS ۲۵ انجام شد.
یافتهها: براساس نتایج، در ۴۵/۵۴% از مطالعات معماری اقلیمی از شرح توصیفی و در ۱۱/۸۸% از شرح توصیفی کمی-کیفی استفاده شده بود. فراوانی مطالعات معماری اقلیمی در دوره ۹۹-۱۳۸۰ در مناطق گرم و خشک، ۴۵% بود. در حالی که ۴۷% مطالعات پهنهبندی اقلیمی در نیمه شمال غربی و شمالی ایران با آب و هوای سرد و معتدل و مرطوب انجام شده بود. پهنهبندی اقلیمی با استفاده از ترکیب عناصر اقلیمی بیشترین فراوانی را داشت (۲۷/۷۷%) و پس از آن روش کوپنگایگر (۱۶/۲۲%) بهعنوان روشی موثر در پهنهبندی اقلیمی استفاده شده بود.
نتیجهگیری: مطالعات پهنهبندی اقلیمی منتشرشده در سالهای ۹۹-۱۳۸۰ در راستای رفع نیاز محققین در حیطه معماری اقلیمی بهخصوص در اقلیم گرم و خشک و در استانهای با تراکم ساختمانی بالا از جمله تهران به حد کافی نیست.