اهداف و زمینهها: یکی از مولفههایی که کیفیت زندگی شهری را تحت تاثیر خود قرار میدهد، نماگرهای مرتبط به تجهیزات ترافیک و حمل و نقل است و تحلیل مباحث مربوط به توسعه پایدار در شهرها بدون توجه به نماگرهای ترافیک و حمل و نقل غیرممکن است.
روششناسی: پژوهش حاضر از نوع تحلیلی- مقایسهای است و با بهرهگیری از تکنیک مولتی مورا به تحلیل نماگرهای مرتبط به تجهیزات ترافیک و حمل و نقل در مناطق ۱۵ گانه کلانشهر اصفهان مبادرت شده است. وزن شاخصهای مرتبط با تجهیزات ترافیک و حمل و نقل در کلانشهر اصفهان از طریق مدل آنتروپی شانون محاسبه شده است و این وزنها در تکنیک مولتی مورا به کار گرفته شدهاند. با استفاده از رویکردهای سه گانه تکنیک مولتی مورا مانند رویکرد سیستم نسبت، رویکرد نقطه مرجع، رویکرد ضربی کامل به تحلیل نماگرهای مرتبط با تجهیزات ترافیکی و حمل و نقل در کلانشهر اصفهان مبادرت شده است.
یافتهها: در رویکرد سیستم نسبت بیشترین امتیاز y به منطقه ۱۰ شهر اصفهان (۰/۴۰۱۰) و کمترین امتیاز به منطقه ۱۱ شهر اصفهان (۰/۰۲۷۸) تعلق داشته است. بیشترین امتیاز رویکرد نقطه مرجع به منطقه ۸ کلانشهر اصفهان تعلق داشته است و مناطق ۵، ۱۱، ۱۲ و ۱۴ کمترین امتیاز رویکرد نقطه مرجع را به دست آوردند. در رویکرد ضربی کامل منطقه ۶ کلانشهر اصفهان بیشترین امتیاز را و مناطق ۵، ۹، ۱۱، ۱۲، ۱۴ و ۱۵ کمترین امتیاز را به دست آوردند.
نتیجهگیری: اختلاف امتیازات بهدستآمده از رویکردهای سهگانه (سیستم نسبت، نقطه مرجع، ضربی کامل) تکنیک مولتی مورا و ترکیب این سه رویکرد با استفاده از نظریه تسلط، نشاندهنده وجود نابرابری در زمینه تجهیزات ترافیکی و حمل و نقل در مناطق ۱۵گانه کلانشهر اصفهان است.