1. احمدی، عاطفه، موحد، علی، شجاعیان، علی (1390)، ارائه الگوی بهینه مکان‌یابی فضای سبز شهری با استفاده از GIS و روش AHP (مطالعه موردی: منطقه 7 شهرداری اهواز)، فصلنامه آمایش ملایر، شماره 15، صص147-162.
2. اذانی، مهری، عبدیان راد، میلاد، ملکی، محمد (1389)، برنامه‌ریزی فضای سبز شهری با تأکید بر مناطق گرم و خشک جنوب ایران، فصلنامه علمی- پژوهشی فضای جغرافیایی اهر، سال 10، شماره 31،صص 1-26.
3. پریور، پرستو، یاوری، احمدرضا، ستوده، احد (1387)، تحلیل تغییرات زمانی و توزیع مکانی فضاهای سبز شهری تهران در مقیاس سیمای سرزمین، محیط‌شناسی،45، صص73-84.
4. پورمحمدی، محمدرضا، (1382)، برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری، انتشارات سمت.
5. تقوایی، مسعود (1379)، تحلیلی بر شبکه شهری ایران و روش‌های متعادل‌سازی آن، شفقی، سیروس، دانشگاه اصفهان، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری.
6. تیموری، راضیه، روستایی، شهریور، زمانی، اصغر، احد نژاد، محسن (1389) ارزیابی تناسب فضایی-مکانی پارکهای شهری با استفاده از GIS (مطالعه موردی: پارکهای محلهای منطقه 2 تبریز)، مجله فضای جغرافیایی اهر، سال 10 شماره 30، صص137-168.
7. حسینی، سید علی (1380)، ارزیابی کاربری‌های آموزشی در شهر تهران و ارائه الگوی مناسب، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری.
8. حکمتی، جمشید (1371)، طراحی باغ و پارک، انتشارات فرهنگ جامع، تهران.
9. خلیل نژاد، محمدرضا (1382)، نگرشی بر بهسازی باغ‌های ایرانی، مجله شهرداریها، شماره 42، صص3-7.
10. زبردست، اسفندیار (1380)، کاربرد فرایند تحلیل سلسله‌مراتبی در برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای، نشریه هنرهای زیبا، شماره 10، صص13-21.
11. زنگی‌آبادی، علی، رخشانی نسب، حمیدرضا (1388)، تحلیل آماری‐ فضایی نما گرهای توسعه فضای سبز شهری (مطالعه موردی: مناطق شهری اصفهان)، مجله محیط‌شناسی، سال سی و پنجم، شماره ٤٩، بهار،صص 105-116.
12. زنگی‌آبادی، علی، مختاری ملک‌آبادی، رضا (1384)، شهرها، فضای سبز و رویکردی نوگرایانه به ابعاد انسانی طراحی، ماهنامه پیام سبز، شماره ۴۲، تهران.
13. زیاری کرامت الله (1387)، اصول و روش‌های برنامه‌ریزی منطقه‌ای، انتشار دانشگاه یزد.
14. زیاری کرامت الله (1388)، برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری، دانشگاه تهران.
15. زیاری کرامت الله، واحدیان، لیلا، پرنون، زیبا (1391)، تحلیلی بر بحران زیست‌محیطی و توزیع مکانی فضای سبز شهر تهران، مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای سال چهارم، شماره چهاردهم، پاییز.
16. سعیدنیا، احمد (1379)، فضای سبز شهری، انتشارات سازمان شهرداریها.
17. شیری، ابوالفضل، احد نژاد، محسن (1385)، ارائه الگوی مکان‌یابی بهینه فضای سبز شهری با استفاده از GIS (مورد پارکهای شهر زنجان)، دانشگاه زنجان، گروه جغرافیا.
18. شیعه، اسماعیل (1369)، مقدمه‌ای بر مبانی برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه علم و صنعت، تهران.
19. قدسی پور، حسن (1381)، فرایند تحلیل سلسله‌مراتبی AHP، چاپ سوم، تهران.
20. قربانی، رسول (1386)، تحلیل فضایی پارکهای شهری تبریز و نارسایی‌های موجود در آن، طرح تحقیقاتی دانشگاه تبریز.
21. مجنونیان، هنریک (1374)، مباحثی پیرامون پارک‌ها، فضای سبز و تفرجگاه‌ها، سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهر تهران، تهران.
22. محمدی، محمدجواد و همکاران (1386)، ارزیابی کیفی نقش فضاهای سبز شهری و بهینه سازش استفاده شهروندان از آن در شهرکرد، محیط‌شناسی تهران، سال 33، شماره 44، صص95-104.
23. نظریان، اصغر (1374)، جغرافیای شهری ایران انتشارات دانشگاه پیام نور.
24. نظریان، اصغر (1380)، شهرهای آینده: کانون فاجعه‌ی انسانی یا بستر تعادل فرهنگی، فصلنامه‌ی فضای جغرافیایی اهر، شماره 3، صص1-22.
25. نوروزی اقدم، الناز، بهبهانی، محمود رضا، رحیمی خوب، علی، عقیقی، حسین (1387)، مدل رطوبتی لایه‌ی سطحی خاک با استفاده از شاخص NDVI، مجله محیط‌شناسی تهران، سال سی و چهارم، شماره 48، صص136-127.
26. .Balram Shivanand, Dragicevic Suzana(2005), Attitudes Toward Urban Green Space: Integrating Questionnaire Survey and Collaborative GIS Techniques to Improve Attitude Measurements, Landscape and Urban Planning, 71, pp.147-162.
27. Manlun, Yang(2003), Suitability Analysis of Urban Green Space System Based on GIS, Urban Planning and Management, ITC Publications, p90.
28. Saaty, T., 1980. The Analytical Hierarchy Process, Planning Priority, Resource Allocation, TWS Publications, USA.
