اهداف: این پژوهش با هدف تبیین نظریه زمینهای در خصوص نقش خردهفرهنگهای قومی بر حس تعلق به مکان در سکونتگاههای غیررسمی محله التیمور مشهد انجام شده است. پرسش اصلی تحقیق این است که خردهفرهنگها چگونه بر حس تعلق ساکنین تاثیر میگذارند؟
روششناسی: پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و در سال ۱۴۰۴ در محله التیمور شهر مشهد انجام شد. دادهها از طریق مصاحبهها با کارشناسان و ساکنین محله گردآوری شده و با روش کدگذاری سه مرحلهای شامل کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل شدند. در مرحله کدگذاری باز، مفاهیم اصلی از دل مصاحبهها استخراج شدند. در نهایت، در مرحله کدگذاری گزینشی، یک مدل نظری برای تبیین تاثیر خردهفرهنگهای قومی بر حس تعلق ارایه شد.
یافتهها: "حفظ و تقویت معنا و هویت محله" و "ارتقای کیفیت زندگی شهروندان" جزو مقولات علّی هستند که به طور مستقیم بر شرایط اجتماعی تاثیر میگذارند. مقولات تعاملی شامل "ایجاد وحدت میان فرم کالبدی و اقشار جامعه" و "مدت و نوع سکونت شهروندان" است که بر تعاملات محیطی اثرگذار هستند. در نهایت، مقولات پیامدی مانند "تقویت ادراک محیطی" و "افزایش مشارکت مردمی متناسب با ارزشهای فرهنگی"، منجر به شکلگیری حس تعلق پایدار و تعاملات اجتماعی قویتر در محله شدند.
نتیجهگیری: خردهفرهنگهای قومی از طریق ایجاد پیوندهای اجتماعی، حفظ ارزشهای فرهنگی و ارتقای کیفیت محیطی، میتوانند نقشی کلیدی در افزایش حس تعلق ساکنان در سکونتگاههای غیررسمی ایفا کنند.