|
مدل‌سازی انتشار و پخش دی‌اکسید نیتروژن در پایانه مسافربری بیهقی تهران
|
| مریم کریمی1، فرزام بابایی سمیرمی1، هومن بهمن‌پور*2، محمدرضا تابش1، علی محمدی1 |
1- گروه مدیریت محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه محیط زیست، دانشکده فنی و مهندسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران |
|
|
چکیده: (403 مشاهده) |
اهداف: هدف از این پژوهش سنجش دی‌اکسید نیتروژن در پایانه بیهقی تهران و مدل‌سازی انتشار این آلاینده بود.
روش‌شناسی: در ۳ ایستگاه منتخب، نمونه‌برداری به صورت ماهی یک مرتبه در طول سال و سه روز در ماه و ۳ بار در روز انجام گرفت. برای نمونه‌برداری از متد شماره ۶۰۰۴ NIOSH و روش سالتزمن به کمک ایمپینجر و محلول جاذب سالتزمن با دبی ۲/۰لیتربردقیقه استفاده شد و سپس با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر غلظت این آلاینده تعیین شد. به‌منظور مدل‌سازی از نرم‌افزار Austal view, version ۷ استفاده شد.
یافته‌ها: در هر دو سناریو در مورد پراکنش یک‌ساعته، غلظت آلاینده در ابتدا زیاد بود و در ادامه به دلیل شرایط جوی و شیمی آلاینده، غلظت آلاینده کاهش یافت؛ به‌ویژه در جهت غربی. ولی در ۳ جهت جنوبی، شمالی و غربی از فاصله حداکثر ۳۰۰متری، غلظت آلاینده بسیار کاهش یافت. میزان آلاینده از سمت غربی بسیار سریع‌تر کاهش یافت و محدوده آلودگی بیشتر به سمت شرق ادامه داشت. بر اساس استاندارد ملی کیفیت هوای محیطی آمریکا و استاندارد سازمان بهداشت جهانی، میزان مجاز این آلاینده در میانگین یک‌ساعته به‌ترتیب ppb۱۰۰ و ppb۲۰۰ است که بر این مبنا هیچ محدوده‌ای فراتر از استانداردها نبود.
نتیجه‌گیری: در صورت پیادهسازی سناریوی کاهش آلاینده، میزان دی‌اکسید نیتروژن تولیدشده تا فاصله یک کیلومتری پایانه مسافربری بیهقی به کمتر از حد مجاز کاهش می‌یابد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: آلودگی هوا، دی‌اکسید نیتروژن، مدل‌سازی انتشار، پایانه بیهقی |
|
|
متن کامل [PDF 1787 kb]
(113 دریافت)
|
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
برنامه‌ریزی شهری
دریافت: 1401/8/21 | پذیرش: 1401/12/10 | انتشار: 1401/12/15
|
|
|
|
|
|
