Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 38، شماره 1 - ( 1401 )
جلد 38 شماره 1 صفحات 34-27 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1401/8/21 | پذیرش: 1401/12/10 | انتشار: 1401/12/15
دریافت: 1401/8/21 | پذیرش: 1401/12/10 | انتشار: 1401/12/15
How to cite this article
Karimi M, Babaei Semiromi F, Bahmanpour H, Tabesh M, Mohammadi A. Modeling the Emission and Spread of Nitrogen Dioxide in Beyhaqi Transportation Terminal. GeoRes 2023; 38 (1) :27-34
URL: http://georesearch.ir/article-1-1397-fa.html
URL: http://georesearch.ir/article-1-1397-fa.html
کریمی مریم، بابایی سمیرمی فرزام، بهمن‌پور هومن، تابش محمدرضا، محمدی علی. مدل‌سازی انتشار و پخش دی‌اکسید نیتروژن در پایانه مسافربری بیهقی تهران. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1401; 38 (1) :27-34
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Authors
مریم کریمی1، فرزام بابایی سمیرمی1، هومن بهمن‌پور*2، محمدرضا تابش1، علی محمدی1
1- گروه مدیریت محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه محیط زیست، دانشکده فنی و مهندسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
2- گروه محیط زیست، دانشکده فنی و مهندسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
چکیده (1315 مشاهده)
اهداف: هدف از این پژوهش سنجش دی‌اکسید نیتروژن در پایانه بیهقی تهران و مدل‌سازی انتشار این آلاینده بود.
روش‌شناسی: در ۳ ایستگاه منتخب، نمونه‌برداری به صورت ماهی یک مرتبه در طول سال و سه روز در ماه و ۳ بار در روز انجام گرفت. برای نمونه‌برداری از متد شماره ۶۰۰۴ NIOSH و روش سالتزمن به کمک ایمپینجر و محلول جاذب سالتزمن با دبی ۲/۰لیتربردقیقه استفاده شد و سپس با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر غلظت این آلاینده تعیین شد. به‌منظور مدل‌سازی از نرم‌افزار Austal view, version ۷ استفاده شد.
یافته‌ها: در هر دو سناریو در مورد پراکنش یک‌ساعته، غلظت آلاینده در ابتدا زیاد بود و در ادامه به دلیل شرایط جوی و شیمی آلاینده، غلظت آلاینده کاهش یافت؛ به‌ویژه در جهت غربی. ولی در ۳ جهت جنوبی، شمالی و غربی از فاصله حداکثر ۳۰۰متری، غلظت آلاینده بسیار کاهش یافت. میزان آلاینده از سمت غربی بسیار سریع‌تر کاهش یافت و محدوده آلودگی بیشتر به سمت شرق ادامه داشت. بر اساس استاندارد ملی کیفیت هوای محیطی آمریکا و استاندارد سازمان بهداشت جهانی، میزان مجاز این آلاینده در میانگین یک‌ساعته به‌ترتیب ppb۱۰۰ و ppb۲۰۰ است که بر این مبنا هیچ محدوده‌ای فراتر از استانداردها نبود.
نتیجه‌گیری: در صورت پیادهسازی سناریوی کاهش آلاینده، میزان دی‌اکسید نیتروژن تولیدشده تا فاصله یک کیلومتری پایانه مسافربری بیهقی به کمتر از حد مجاز کاهش می‌یابد.
روش‌شناسی: در ۳ ایستگاه منتخب، نمونه‌برداری به صورت ماهی یک مرتبه در طول سال و سه روز در ماه و ۳ بار در روز انجام گرفت. برای نمونه‌برداری از متد شماره ۶۰۰۴ NIOSH و روش سالتزمن به کمک ایمپینجر و محلول جاذب سالتزمن با دبی ۲/۰لیتربردقیقه استفاده شد و سپس با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر غلظت این آلاینده تعیین شد. به‌منظور مدل‌سازی از نرم‌افزار Austal view, version ۷ استفاده شد.
یافته‌ها: در هر دو سناریو در مورد پراکنش یک‌ساعته، غلظت آلاینده در ابتدا زیاد بود و در ادامه به دلیل شرایط جوی و شیمی آلاینده، غلظت آلاینده کاهش یافت؛ به‌ویژه در جهت غربی. ولی در ۳ جهت جنوبی، شمالی و غربی از فاصله حداکثر ۳۰۰متری، غلظت آلاینده بسیار کاهش یافت. میزان آلاینده از سمت غربی بسیار سریع‌تر کاهش یافت و محدوده آلودگی بیشتر به سمت شرق ادامه داشت. بر اساس استاندارد ملی کیفیت هوای محیطی آمریکا و استاندارد سازمان بهداشت جهانی، میزان مجاز این آلاینده در میانگین یک‌ساعته به‌ترتیب ppb۱۰۰ و ppb۲۰۰ است که بر این مبنا هیچ محدوده‌ای فراتر از استانداردها نبود.
نتیجه‌گیری: در صورت پیادهسازی سناریوی کاهش آلاینده، میزان دی‌اکسید نیتروژن تولیدشده تا فاصله یک کیلومتری پایانه مسافربری بیهقی به کمتر از حد مجاز کاهش می‌یابد.
واژه‌های کلیدی: