Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 33، شماره 2 - ( 1397 )
جلد 33 شماره 2 صفحات 157-145 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1396/11/16 | پذیرش: 1397/6/3 | انتشار: 1397/6/26
دریافت: 1396/11/16 | پذیرش: 1397/6/3 | انتشار: 1397/6/26
How to cite this article
Safavi Y, Zarrabi A, Soheilipour M. Presentation a Model for Explaining the Economic, Social, Cultural and Political Dimensions of Development in the Creation Creative City, Case Study: Isfahan City. GeoRes 2018; 33 (2) :145-157
URL: http://georesearch.ir/article-1-317-fa.html
URL: http://georesearch.ir/article-1-317-fa.html
صفوی یحیی، ضرابی اصغر، سهیلی پور مهدی. ارائه مدلی در تبیین ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی توسعه در تحقق شهر خلاق مطالعه موردی: شهر اصفهان. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1397; 33 (2) :145-157
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Authors
یحیی صفوی1، اصغر ضرابی2، مهدی سهیلی پور*3
1- گروه جغرافیای سیاسی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه امام حسین، تهران، ایران
2- گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، پژوهشگاه شاخص پژوه، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، پژوهشگاه شاخص پژوه، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده (3965 مشاهده)
مقدمه: در طی تکامل زندگی شهری، آنچه موجب برداشتن گام‌های بلند به سوی کامیابی و تغییرات مثبت در شیوه زیست انسان‌ها در شهرها شده است، برگرفته از اندیشه نوآور یا نبوغی تکامل یافته بوده است. امروزه علم خلاقیت در برنامه‌ریزی شهری با عنوان شهرخلاق از عوامل اصلی توسعه پایدار و پیشرفت چندجانبه به‌شمار می‌آید. با وجود پیشرفت‌های دهه اخیر در مدیریت شهری، کلان‌شهر اصفهان با مشکلات عدیده‌ای از جمله صنایع قدیمی، عدم خلاقیت در تغییر استفاده از فضاهای بلااستفاده، کشاورزی سنتی با وجود بحران آب، آلودگی محیط زیست، عدم مشارکت نخبگان در آموزش، وجود بافت فرسوده شهری وغیره مواجه است.
اهداف: هدف از انجام این پژوهش سنجش شاخص‌های توسعه بر ایجاد و توسعه شهر خلاق در کلان‌شهر اصفهان می‌باشد.
روش تحقیق: از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی می‌باشد. روش گردآوری داده‌ها میدانی و با استفاده از پرسشنامه است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر مشخص شد. برای اندازه‌گیری ارزش شاخص‌های توسعه شهر خلاق از تکنیک طیف لیکرت 5 درجه‌ای استفاده گردید. همچنین جهت مقایسه میانگین متغیرها آزمون T تک نمونه‌ای مورد استفاده قرار گرفت.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد در شاخص‌های بعد اقتصادی شهر خلاق از دیدگاه شهروندان بیشترین وکمترین میانگین گویه‌ها به ترتیب «بهبود فضای کسب و کار توسط مدیریت شهری» با مقدار 99/3 و «بازاریابی صنایع خلاق و برندسازی شهری» با مقدار 83/3 می‌باشند. در شاخص‌های بعد اجتماعی بیشترین و کمترین میانگین گویه‌ها به ترتیب «تقویت نهادهای اجتماعی» با مقدار 36/4 و «سرمایه انسانی خلاق» با مقدار 20/4 می‌باشند. بیشترین و کمترین میانگین گویه‌های شاخص‌های بعد فرهنگی به ترتیب «سرمایه و تنوع فرهنگی» با مقدار 30/4 و «ایده‌پردازی خلاق» با مقدار 96/3 شناسایی شدند. همچنین بیشترین وکمترین میانگین گویه‌های شاخص‌های بعد سیاسی «امنیت و ثبات» با مقدار 47/4 و «تسامح» با مقدار 84/3 شناسایی شدند.
اهداف: هدف از انجام این پژوهش سنجش شاخص‌های توسعه بر ایجاد و توسعه شهر خلاق در کلان‌شهر اصفهان می‌باشد.
روش تحقیق: از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی می‌باشد. روش گردآوری داده‌ها میدانی و با استفاده از پرسشنامه است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر مشخص شد. برای اندازه‌گیری ارزش شاخص‌های توسعه شهر خلاق از تکنیک طیف لیکرت 5 درجه‌ای استفاده گردید. همچنین جهت مقایسه میانگین متغیرها آزمون T تک نمونه‌ای مورد استفاده قرار گرفت.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد در شاخص‌های بعد اقتصادی شهر خلاق از دیدگاه شهروندان بیشترین وکمترین میانگین گویه‌ها به ترتیب «بهبود فضای کسب و کار توسط مدیریت شهری» با مقدار 99/3 و «بازاریابی صنایع خلاق و برندسازی شهری» با مقدار 83/3 می‌باشند. در شاخص‌های بعد اجتماعی بیشترین و کمترین میانگین گویه‌ها به ترتیب «تقویت نهادهای اجتماعی» با مقدار 36/4 و «سرمایه انسانی خلاق» با مقدار 20/4 می‌باشند. بیشترین و کمترین میانگین گویه‌های شاخص‌های بعد فرهنگی به ترتیب «سرمایه و تنوع فرهنگی» با مقدار 30/4 و «ایده‌پردازی خلاق» با مقدار 96/3 شناسایی شدند. همچنین بیشترین وکمترین میانگین گویه‌های شاخص‌های بعد سیاسی «امنیت و ثبات» با مقدار 47/4 و «تسامح» با مقدار 84/3 شناسایی شدند.
واژه‌های کلیدی:
فهرست منابع
1. Atefi, H., & Hatamialamdari, I. (2017). The effect of creative city indicator on the economic and social scale of metropolises (case study: Tabriz metropolis). Journal of Environmental Studies Haft Hesar, 6(22), 17-30. (Persian)
2. Batabyal, A. A., & Beladi, H. (2016). The effects of probabilistic innovations on Schumpeterian economic growth in a creative region. Economic Modelling, 53, 224-230. [DOI:10.1016/j.econmod.2015.11.026]
3. Bolívar, M., & Rodríguez, P. (2018). Creative citizenship: the new wave for collaborative environments in smart cities. Academia Revista Latinoamericana de Administración, 31(1), 277-302. [DOI:10.1108/ARLA-04-2017-0133]
4. Borén, T., & Young, C. (2017). Artists and creative city policy: Resistance, the mundane and engagement in Stockholm, Sweden. City, Culture and Society, 8, 21-26. [DOI:10.1016/j.ccs.2016.05.002]
5. Branscomb, L. M., Kodama, F., & Florida, R. (1999). Industrializing knowledge: University-industry linkages in Japan and the United States. Cambridge: MIT Press.
6. Dorostkar, A., Farah, H., & Majedi, H. (2016). Feasibility study on the formation of a creative area with industrial tourism theory (case study: Yazd city). Geography and Development Magazine, 14(45), 19-40. (Persian)
7. Goldberg-Miller, S. B. D. (2018). Keeping creativity downtown: Policy learning from San Francisco, Seattle, and Vancouver for municipal cultural planning in Toronto. The Journal of Arts Management, Law, and Society, 48(3), 170-190. [DOI:10.1080/10632921.2017.1422834]
8. Izadi, P., Hadiani, Z., Hajinejad, A., & Ghaderi, J. (2016). Urban regeneration with emphasis on identification of creative city indicators (case study: Shiraz city). Quarterly Journal of Economics and Urban Management, 5(2), 21-40. (Persian)
9. Kakiuchi, E. (2016). Culturally creative cities in Japan: Reality and prospects. City, Culture and Society, 7(2), 101-108. [DOI:10.1016/j.ccs.2015.11.003]
10. Landry, C., & Bianchini, F. (1995). The creative city (First ed. Vol. 12). London: Demos in Association with Comedia.
11. Musterd, S. (2004). Amsterdam as a creative cultural knowledge city: Some conditions. Built Environment, 30(3), 225-234. [DOI:10.2148/benv.30.3.225.54307]
12. Nazmfar, H., Alavi, S., & Eshghi, A. (2017). Measuring the ranking of urban settlements of Ardabil province in terms of possessing the creative city index. Geogrphy and Environmental Planning, 28(2), 167-184. (Persian)
13. Pourahmad, A., Hamidi, A. S., Farhadpour, A., & Hoseinpour, M. (2017). Assessing the challenges and opportunities of creating a creative city in free trade zones (case study: Aras Free Trade area). Human Settlement Planning Studies, 11(37), 1-19. (Persian)
14. Pourramezan, I., Pourhosein Roshan, H., & Aliakbary, S. (2016). City of knowledge: Future development strategy of Zanjan city as a sustai. Quarterly Journal of Environmental Based Territorial Planning, 9(35), 171-192. (Persian)
15. Rabbani Khorasgani, A., Rabbani Khorasgani, R., Adibi Sedeh, M., & Moazzeni, A. (2012). Investigating the role of social diversity in the creation of creative cities (case study: Isfahan city). Geography and Development Magazine, 9(21), 159-180. (Persian)
16. Sandercock, L. (2005). Interface: A new spin on the creative city: artist/planner collaborations. Planning Theory & Practice, 6(1), 101-103. [DOI:10.1080/1464935042000334985]
17. Sarvar, R., Akbari, M., Amani, M., & Taleshianbouhi, M. (2016). Analysis of the efficiency of urban neighborhoods in terms of indicators of the creative city (case study: Bonab city). Quarterly Journal of International Geographical Society of Iran, 14(48), 322-351. (Persian)
18. Shaterian, M., Heydari, R., & Vorfinejad, j. (2017). The effects of tourism power on infrastructure development and the creation of a creative city (case study: Kermanshah city). Journal of Research, International and International Association of Geographic Society of Iran, 15(52), 201-216. (Persian)
19. Thiel, J. (2017). Creative cities and the reflexivity of the urban creative economy. European Urban and Regional Studies, 24(1), 21-34. [DOI:10.1177/0969776415595105]
20. Yigitcanlar, T., & Kamruzzaman, M. (2018). Does smart city policy lead to sustainability of cities? Land Use Policy, 73, 49-58. [DOI:10.1016/j.landusepol.2018.01.034]
21. Zarrabi, A., Mousavi, N., & Bagherikashkouli, A. (2014). Investigating the realizability of creative city (case study: cities of Yazd province), Journal of Geography and Urban Space Development, 1(1), 1-17. (Persian)
ارسال پیام به نویسنده مسئول