Bilingual
دوره 40، شماره 3 - ( 1404 )                   جلد 40 شماره 3 صفحات 111-111 | برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:

Print XML English Abstract PDF HTML

History

How to cite this article
Jafarizadeh R, Abdulahzadeh Taraf A, Haqhlesan M, Saghafi Asl A. Components of Biophilic Urban Design in District 22 of Tehran. GeoRes 2025; 40 (3) :111-111
URL: http://georesearch.ir/article-1-1673-fa.html
جعفری زاده رسول، عبداله‌زاده طرف اکبر، حق‌لسان مسعود، ثقفی اصل آرش. مولفه‌های طراحی شهر بیوفیلیک در منطقه 22 شهر تهران. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1404; 40 (3) :111-111

URL: http://georesearch.ir/article-1-1673-fa.html


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rights and permissions
1- گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2- گروه معماری و شهرسازی، واحد ایلخچی، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلخچی، ایران
چکیده   (899 مشاهده)
مقدمه: طراحی شهر بیوفیلیک می‌تواند به بهبود سلامت روانی و جسمانی شهروندان، افزایش تنوع زیستی و کاهش اثرات منفی توسعه شهری کمک کند. هدف این تحقیق، تعیین مولفه‌های موثر بر طراحی شهر بیوفیلیک در منطقه ۲۲ شهر تهران بود.
روش‌شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده و در سال ۱۴۰۳ در منطقه ۲۲ شهر تهران انجام شد. در این پژوهش، ابتدا از مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی برای بررسی پیشینه پژوهش‌های مشابه جهانی و شناسایی مولفه‌ها و معیارهای مرتبط استفاده شد. سپس مصاحبه‌های عمیق با متخصصان حوزه‌های مختلف مانند طراحان شهری، معماران، روان‌شناسان و دیگر کارشناسان صورت گرفت تا زوایای پنهان موضوع شهر بیوفیلیک روشن شود. پس از آن، از روش دلفی برای اولویت‌بندی و اجماع نظر خبرگان استفاده شد. پرسش‌نامه‌ای براساس نتایج این مصاحبه‌ها طراحی شد و پس از توزیع و جمع‌آوری آن در منطقه ۲۲ تهران، داده‌ها با تحلیل‌های آماری نظیر رگرسیون و همبستگی پیرسون بررسی شدند. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل عاملی با استفاده از نرم‌افزار AMOS ۲۸ استفاده شد.
یافته‌ها: عوامل حیات اجتماعی، پویایی اقتصادی، حمل و نقل سبز و پایداری زیست‌محیطی تاثیر قابل توجهی بر دستیابی به شهر بیوفیلیک در منطقه ۲۲ تهران داشتند. این عوامل توانستند تغییرات متغیر وابسته شهر بیوفیلیک را با ضرایب تعیین بالا (Adjusted R&sup۲;) بین ۶/۰ تا ۸/۰ تبیین کنند. از میان شاخص‌ها، پایداری زیست‌محیطی با ضریب مسیر ۸۳۱/۰ و حیات اجتماعی با تاثیر کل ۵۴۱/۰ بیشترین نقش را ایفا کردند. همبستگی مثبت قوی میان شاخص‌هایی نظیر زمان حضور در طبیعت، مشارکت اجتماعی و استفاده از حمل و نقل سبز با شهر بیوفیلیک تایید شد، در حالی که معیارهایی مانند سرانه مسیرهای پیاده و تعداد ایستگاه‌های دوچرخه همبستگی متوسطی داشتند.
نتیجه‌گیری: شاخص‌های مورد مطالعه توانایی بالایی در توضیح تغییرات مربوط به مفهوم شهر بیوفیلیک دارند.
واژه‌های کلیدی: