Afarand Journals

Geographical Research

eISSN : 2538-4384
pISSN : 1019-7052
Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 30، شماره 2 - ( 1394 )                   جلد 30 شماره 2 صفحات 12-1 | برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:

Print XML English Abstract PDF HTML

History

دریافت: 1393/6/14 | پذیرش: 1393/8/8 | انتشار: 1394/3/29
How to cite this article
Masoodian S A, Montazeri M. Global Warming and Atmospheric Thickness of the Lower Half. GeoRes 2015; 30 (2) :1-12
URL: http://georesearch.ir/article-1-167-fa.html
مسعودیان سید ابوالفضل، منتظری مجید. گرمایش جهانی و ستبرای نیمۀ زیرین هواسپهر. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1394; 30 (2) :1-12

URL: http://georesearch.ir/article-1-167-fa.html

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
گرمایش جهانی و ستبرای نیمۀ زیرین هواسپهر
Authors سید ابوالفضل مسعودیان1، مجید منتظری1
1- گروه آب و هواشناسی ،دانشگاه اصفهان،اصفهان،ایران
چکیده   (3439 مشاهده)

علیرغم اتفاق نظر اکثر دانشمندان بر وقوع پدیده گرمایش جهانی، شک و تردیدهایی در خصوص وقوع این پدیده محیطی از سوی برخی از دانشمندان مطرح می شود. آنان گرمایش جهانی را با این استدلال زیر سؤال می برند که دمای ثبت شده در ایستگاه ها شایستگی نمایندگی روند دما را ندارد؛ زیرا با گذشت زمان و افزایش جمعیت شهرها و نیرومند شدن جزیره گرمایی، دمای ایستگا هها بازتاب جزیره گرمایی است؛ نه گرمایش جهانی. برای رفع این شبهه، می توان موضوع را با رویکردی متفاوت ارزیابی کرد و به جای بررسی دما،گرمایش جهانی را از روی تغییرات ستبرای هواسپهر،ردیابی نمود. بدین منظور، داده های شبکه ای ارتفاع ژئوپتانسیل تراز هزار و تراز پانصد هکتوپاسکال نیمکره شمالی از  1357/10/11 تا 1392/10/09 به مدت 12782 روز از تارنمای  NCEP/DOE برداشت شد. نقشه های ستبرا برای هر روز  محاسبه و سپس نقشه میانگین ستبرای هر روز برای کل نیمکره فراهم شد. این محاسبات برای تمامی 12782 روز انجام شد و سری زمانی میانگین وزنی ستبرای هواسپهر نیمکره شمالی به دست آمد. سری مذکور علاوه بر نیمکره شمالی برای ایران نیز محاسبه و رفتار آن با سری های زمانی میانگین دماهای کمینه و بیشینه ایران ارزیابی شد. بررسیها نشان داد که طی دوره بررسی شده ( 1392- 1357) میانگین ستبرای نیمه زیرین هواسپهر نیمکره شمالی حدود 13 متر افزایش داشته است. سال 1377 نقطه عطفی در تغییرات ستبرای هواسپهر نیمکره شمالی است. در این سال جهشی در سری زمانی ستبرای هواسپهر نیمکره شمالی دیده می شود. بررسی ها نشان داد که تغییرات ستبرای هواسپهر نیمکره شمالی در تمامی عرض های جغرافیایی یکسان نیست. در مناطق حاره بسیار ناچیز و در عرض های جغرافیایی بالا، بسیار شدیدتر بوده، دارای روند افزایشی معنادار است. بررسی رابطه بین ستبرای هواسپهر نیمکره شمالی و ایران نشان می دهد که در طی دوره 35 ساله ستبرای هواسپهر ایران حدود 2/7 متر بیش از میانگین ستبرای نیمکره شمالی افزایش یافته است .سری زمانی دمای کمینه نسبت به دمای بیشینه رابطه بهتری را با سری زمانی میانگین ستبرای هواسپهر نیمکره شمالی نشان میدهد؛ در حالی که سری زمانی دمای بیشینه نسبت به دمای کمینه رابطه قو یتری با سری زمانی ستبرای هواسپهر ایران دارد. از سوی دیگر، بررسی سری دمای کمینه و ستبرای هواسپهر ایران نشان داد که رفتار دمای کمینه در قبل و بعد از سال 1371 تغییر یافته و این میتواند بازتاب دهنده افزایش وردش پذیری دمای کمینه در فاز دوم باشد. در مجموع بررسیها نشان داد که با هر درجه افزایش میانگین دما در ایران، حدود 17 متر بر ستبرای هواسپهر ایران افزوده شده است. 

واژه‌های کلیدی:
گرمایش جهانی، ستبرای هواسپهر، روند.
فهرست منابع
1. Jennifer A. Francis and Stephan J. Varvrus .(2012). Evidence linking Arctic amplification toextreme weather, Geophysical Research letters, 39, 1-6.
2. Jennifer A. Francis, Weihan Chan, Daniel J. Leathers, James R. Miller (2009), Winter NorthernHemisphere Weather Patterns remember summer Arctic sea-ice extent, Geophysical Research letters, 36, 1-5.
3. John M. Wallace, Yuan Zhang, and Kai-Hon Lau. (1993). Structure and Seasonality of Interannual and Interdecadal Variability of the Geopotential Height and Temperature Fields in the Northern Hemisphere Troposphere. J. Climate, 6, 2063–2082.
4. Judith Perlwitz, Martin Hoerling, and Randall Dole. (2015). Arctic Tropospheric Warming: Causes and Linkages to Lower Latitudes. J. Climate, 28, 2154–2167.
5. Makrogiannis, T. J., H. S. Sahsamanoglou .(1992). Analysis of mean temperature variations at the 1000/500 hPa layer over Europe, 1945–88, Theoretical and Applied Climatology, 45, 193-200.
6. Michaels, P. J., D. E. Sappington, D. E. Stooksbury, B. P. Hayden .(1990). Regional 500 mb heights and U.S. 1 000-500 mb thickness prior to the radiosonde era, Theoretical and Applied Climatology, 42, 149-154.
7. Miles, F. Hariss. (1959). An Evaluation of 12-hr statistical forecasts of the 100-to 500-mb thickness, Journal of Meteorology, 16, 1-5.
8. Nelson Eric, Roland Stull and Edvard Eloranta, (1989), A prognostic relationship for Entrainment Zone Thickness, Journal of Applied Meteorology, 28, 885-903.
9. Radinovic, Djuro .(1975). An analogue method for weather forecasting using the 500/1000 mb relative topography, monthy weather review, 103, 639-649.
10. Screen, J. a., and I. Simmonds. (2010). the central role of diminishing sea ice in recent Arctic temperature amplification, Nature, 465, 1334-1337.
11. Serreze, M. C., A. P. Barrett , J. c. Stroeve, D. N. Kinding, and M. M. Holland .(2009). The emergence of surface-based Arctic amplification, cryosphere, 3, 11-19.
12. Stroeve, J. C., M. C. Serreze, M. M. Holland, J. E. kay, J. Maslanik, and A. P. Barrett .(2012). The Arctic's rapidly shrinking sea ice cover, A research synthesis, clim. Change, 110, 1005-1027.
13. Zerefos, C. S., and P. J. Crutzen .(1977). Stratospheric Thickness Variations over the Northern Hemisphere and Their Possible Relation to Solar Activity. J. Geophys. Res., 80, 5041–5043.
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA