Shirin Sokhan A, Shakur A, Joodaki H. Urban Livability Indicators in the Historical Context of Kermanshah. GeoRes 2024; 39 (2) :169-175 URL: http://georesearch.ir/article-1-1596-fa.html
شیرین سخن احمد، شکور علی، جودکی حمیدرضا. شاخصهای زیستپذیری شهری در بافت تاریخی شهر کرمانشاه. فصلنامه تحقیقات جغرافیایی. 1403; 39 (2) :169-175
1- گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد بینالملل قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران 2- گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران 3- گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران
چکیده (854 مشاهده)
اهداف: بافتهای تاریخی و فرسوده شهرها به دلیل شرایط خاص کالبدی، اقتصادی و اجتماعی خود فرسوده شده و شکافی عمیق بین آنها با سایر بخشهای شهری را به وجود میآورد. در این راستا، هدف پژوهش حاضر ارزیابی شاخصهای زیستپذیری شهری در بافت تاریخی شهر کرمانشاه بود. روششناسی:. پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و در سال ۱۴۰۲ در شهر کرمانشاه به انجام رسید. پس از تهیه لیستی از عوامل و معیارهای موثر بر زیستپذیری شهری، پرسشنامهای با ۳۸ گویه تهیهشده و توسط جامعه خبرگان مورد سنجش قرار گرفت. پس از بررسی روایی محتوا و نیز حذف سوالات تکراری بر اساس نظرات خبرگان، گویههای پرسشنامه به ۳۲ مورد کاهش یافت. جامعه آماری پژوهش در مرحله بعد، کلیه ساکنین بافت تاریخی شهر کرمانشاه بود (n=۳۷۸). برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری t و برای اولویتبندی معیارهای اصلی نیز از روش تحلیل سلسلهمراتبی استفاده شد. یافتهها: بُعد مولفههای اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی و مدیریتی وضعیت نامناسبی را در میان ابعاد زیستپذیری شهری در بافت تاریخی شهر کرمانشاه داشته در حالیکه مولفه زیستمحیطی مطلوب و مولفه کالبدی متوسط ارزیابی شدند. بر اساس روش تحلیل سلسلهمراتبی، بیشترین وزن به شاخص اقتصادی (۸۰۱/۰) و کمترین وزن به شاخص مدیریتی (۵۰۱/۰) تعلق گرفت. نتیجهگیری: از میانشاخصهای زیستپذیری شهری، شاخص اقتصادی بیشترین اهمیت و اولویت را دارد.