Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 36، شماره 4 - ( 1400 )
جلد 36 شماره 4 صفحات 428-419 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1400/3/5 | پذیرش: 1400/7/6 | انتشار: 1400/9/27
دریافت: 1400/3/5 | پذیرش: 1400/7/6 | انتشار: 1400/9/27
How to cite this article
Nahid M, Zand Moghaddam M, Karkeabadi Z. Flood Risk Assessment in Urban Systems using Flood Management Model; Case Study of District 4 of Tehran. GeoRes 2021; 36 (4) :419-428
URL: http://georesearch.ir/article-1-1141-fa.html
URL: http://georesearch.ir/article-1-1141-fa.html
ناهید مصطفی، زند مقدم محمدرضا، کرکه آبادی زینب. ارزیابی خطر آبگرفتگی در سیستم‌های شهری با مدل مدیریت سیلاب؛ مطالعه موردی منطقه 4 تهران. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1400; 36 (4) :419-428
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Authors
مصطفی ناهید1، محمدرضا زند مقدم1، زینب کرکه آبادی1
1- گروه جغرافیا، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
چکیده (1769 مشاهده)
اهداف و زمینه‌ها: امروزه، بررسی رواناب شهری و خسارت‌های ناشی از سیل در طراحی و ارزیابی شبکه زهکشی شهری با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای، از جایگاه خاصی برخوردار است. هدف از این مطالعه، استفاده از مدل مدیریت سیلاب برای شبیهسازی کمّی سیلاب ناشی از بارندگی منطقه ۴ تهران بود.
روش‌شناسی: دو طرح از بهترین راهکارهای مدیریتی تحت سناریوی جوی باغچه، بام سبز و ترکیب هر دو سناریو، بهمنظور کنترل رواناب منطقه ۴ شهر تهران با استفاده از مدل مدیریت سیلاب بررسی و میزان کارآیی آنها در کاهش حجم رواناب خروجی از حوضه، تحلیل شد. حوضهبندی منطقه با توجه به توپوگرافی، شیب منطقه، جهت جریان آب، شیب کانال‌ها، موقعیت معابر اصلی و فرعی و موقعیت کانال‌ها انجام شد.
یافته‌ها: با توجه به ابعاد کانال‌های اصلی شبکه جمعآوری آب‌های سطحی شهرداری منطقه ۴، شبکه ظرفیت انتقال دبی بیشینه با دوره بازگشت ۲ ساله را نداشت. سناریوی سوم (ترکیب همزمان دو سناریوی اول و دوم) بیشترین تاثیر را در کاهش عمق جریان و دبی جریان در کل شبکه جمعآوری آب سطحی داشت. حداکثر سرعت برای دوره بازگشت ۱۰ساله بدون راهکار مدیریتی ۳/۷، برای سناریوی اول ۳/۲۹ (۹% کاهش)، سناریوی دوم ۳/۲۲ (۱۱% کاهش) و سناریوی سوم ۳/۱۱ (۱۲/۵% کاهش) متربرثانیه برآورد شد
نتیجه‌گیری: سیستم زهکشی در جمعآوری رواناب موجود در منطقه ۴ شهرداری تهران کارآیی مناسبی ندارد. مدل مدیریت سیلاب پاسخ هیدرولوژیک مناسب و نزدیک به شرایط واقعی حوضه را شبیهسازی میکند.
روش‌شناسی: دو طرح از بهترین راهکارهای مدیریتی تحت سناریوی جوی باغچه، بام سبز و ترکیب هر دو سناریو، بهمنظور کنترل رواناب منطقه ۴ شهر تهران با استفاده از مدل مدیریت سیلاب بررسی و میزان کارآیی آنها در کاهش حجم رواناب خروجی از حوضه، تحلیل شد. حوضهبندی منطقه با توجه به توپوگرافی، شیب منطقه، جهت جریان آب، شیب کانال‌ها، موقعیت معابر اصلی و فرعی و موقعیت کانال‌ها انجام شد.
یافته‌ها: با توجه به ابعاد کانال‌های اصلی شبکه جمعآوری آب‌های سطحی شهرداری منطقه ۴، شبکه ظرفیت انتقال دبی بیشینه با دوره بازگشت ۲ ساله را نداشت. سناریوی سوم (ترکیب همزمان دو سناریوی اول و دوم) بیشترین تاثیر را در کاهش عمق جریان و دبی جریان در کل شبکه جمعآوری آب سطحی داشت. حداکثر سرعت برای دوره بازگشت ۱۰ساله بدون راهکار مدیریتی ۳/۷، برای سناریوی اول ۳/۲۹ (۹% کاهش)، سناریوی دوم ۳/۲۲ (۱۱% کاهش) و سناریوی سوم ۳/۱۱ (۱۲/۵% کاهش) متربرثانیه برآورد شد
نتیجه‌گیری: سیستم زهکشی در جمعآوری رواناب موجود در منطقه ۴ شهرداری تهران کارآیی مناسبی ندارد. مدل مدیریت سیلاب پاسخ هیدرولوژیک مناسب و نزدیک به شرایط واقعی حوضه را شبیهسازی میکند.
واژه‌های کلیدی: