اهداف: بازآفرینی شهری، بهدنبال حل مشکلات فرسودگی محله از طریق بهسازی مناطق فرسوده و آسیبدیده است. در این بین پروژههای محرک و توسعه بازآفرینی شهری مولدهایی هستند در جهت بازگرداندن رونق و توسعه به مناطق مورد نظر تا چرخه فعالیت زنده و پویا را در این مناطق به راه اندازند. هدف از این پژوهش، ارایه الگویی برای ارزیابی پروژههای محرک توسعه در بازآفرینی شهری بود.
روششناسی: این پژوهش کیفی از نوع کاربردی در سال ۱۳۹۹ انجام شد. با استفاده از بررسی اسناد (مقالات، کتب و مصاحبهها و سخنرانیها) مرتبط با پروژههای محرک توسعه در بازآفرینی بافت فرسوده شهری به زبان فارسی در داخل ایران، ۵ سند مورد بررسی قرار گرفت. روش تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کیفی بهصورت تحلیل مضمون و کدبندی مقولهها بود.
یافتهها: نتایج حاصل از دستهبندی مقولات نشان داد که الگوی ارزیابی پروژههای محرک توسعه دارای ۵ بعد شامل ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، زیستمحیطی و پایداری بود. این ابعاد از چندین مولفه تشکیل شده بود که هر کدام منطبق با نیازهای ساکنان بافت فرسوده و همراستا با استراتژیهای بازآفرینی این بافتها بود.
نتیجهگیری: پروژههای محرک توسعه بهعنوان بستر کارکردهای اجتماعی و اقتصادی، منزلت اجتماعی-اقتصادی در این بافتها را ارتقا داده و انگیزه مشارکت در فرآیند بهسازی و نوسازی را در جامعه محلی افزایش داده و همچنین سبب ایجاد تمایل در بخش خصوصی به سرمایهگذاری در بافت میشود. در این راه لازم است از پروژههای کوچکمقیاس اشتغالزایی، مشارکت دادن سرمایههای ساکنان بافت، رونق فعالیتهای کوچکمقیاس، کاربریهای شاخص و چندمنظوره و ترکیبی استفاده شود.