Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 35، شماره 2 - ( 1399 )
جلد 35 شماره 2 صفحات 165-155 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1399/1/6 | پذیرش: 1399/2/22 | انتشار: 1399/3/10
دریافت: 1399/1/6 | پذیرش: 1399/2/22 | انتشار: 1399/3/10
How to cite this article
Bahmanpour H, Naghibi S H, Abdi H. Environmental Risk of Carbon Monoxide Pollutant in Tehran Outdoor Sports Spaces and Recreation Sites. GeoRes 2020; 35 (2) :155-165
URL: http://georesearch.ir/article-1-866-fa.html
URL: http://georesearch.ir/article-1-866-fa.html
بهمن‌پور هومن، نقیبی سید هادی، عبدی حسن. ریسک محیط زیستی آلاینده مونواکسیدکربن در فضاهای ورزشی و تفرجی روباز شهر تهران. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1399; 35 (2) :155-165
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Authors
هومن بهمن‌پور*1، سید هادی نقیبی2، حسن عبدی2
1- گروه محیط زیست، دانشکده فنی و مهندسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
2- گروه تربیت بدنی، دانشکده علو انسانی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
2- گروه تربیت بدنی، دانشکده علو انسانی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
چکیده (2612 مشاهده)
اهداف و زمینه ها: هدف این تحقیق ارزیابی ریسک زیست محیطی فضاهای ورزشی شهر تهران در ارتباط با آلاینده مونواکسید کربن هوا است.
روش‌شناسی: در ابتدا، داده‌های مربوط به آلاینده مونواکسید کربن در بازه زمانی ابتدای فروردین 1397 تا ابتدای فروردین 1398، به‌صورت خام از مرکز پایش آلودگی هوای تهران جمع‌آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. براساس درونیابی به روش کریجینگ به تفکیک رستر مربوطه تولید و کلاسبندی انجام شد. در نهایت براساس جدول شاخص کیفیت هوا (AQI / PSI) طبقهبندی صورت گرفت و نقشه مربوطه تهیه گردید. از طریق تکنیک IO در سیستم GIS اقدام به روی‌هم‌گذاری لایه موقعیت مکانی مجموعه‌های ورزشی و لایه پهنه‌بندی آلاینده مونواکسید کربن گردید. از روش ارزیابی ریسک ویلیام فاین و براساس دو سناریوی مختلف، برای تعیین سطح و رتبه ریسک زیست محیطی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین میزان غلظت ساعتی آلاینده مونواکسید کربن به ترتیب متعلق به ایستگاه‌های اقدسیه ppm) (2.39 و پیروزی(2.11ppm) است. بیشترین هوای پاک متعلق به ایستگاه اقدسیه (77 روز) و کمترین آن متعلق به ایستگاه پیروزی (7 روز) بوده است. حدوداً 30% روزهای سال دارای کیفیت هوای "ناسالم" و "ناسالم برای گروه‌های حساس" بوده است. میانگین غلظت ساعتی و روزانه آلاینده مونواکسید کربن در تمامی ایستگاه‌های مورد مطالعه، کمتر از حد مجاز توصیه شده بوده است که نشان هیچ یک از مجموعه‌های ورزشی در محدوده مطالعاتی در معرض خطر غلظت ساعتی آلاینده مونواکسید کربن نیستند. براساس سناریوی الف؛ رتبه ریسک مربوط به آلاینده مونواکسید کربن 24 بوده که نشانگر وضعیت غیراضطراری و «سطح ریسک کم» است. ولیکن؛ در سناریوی دوم، رتبه ریسک 90 و سطح ریسک «متوسط» ارزیابی می‌گردد.
نتیجه‌گیری: حدوداً 12 مجموعه ورزشی، در معرض مستقیم این آلاینده هوا قرار دارند و لازم است تا با اتخاذ راهکارهای مدیریتی به ارتقای کیفیت این نوع از کاربری‌های شهری همت گماشت
روش‌شناسی: در ابتدا، داده‌های مربوط به آلاینده مونواکسید کربن در بازه زمانی ابتدای فروردین 1397 تا ابتدای فروردین 1398، به‌صورت خام از مرکز پایش آلودگی هوای تهران جمع‌آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. براساس درونیابی به روش کریجینگ به تفکیک رستر مربوطه تولید و کلاسبندی انجام شد. در نهایت براساس جدول شاخص کیفیت هوا (AQI / PSI) طبقهبندی صورت گرفت و نقشه مربوطه تهیه گردید. از طریق تکنیک IO در سیستم GIS اقدام به روی‌هم‌گذاری لایه موقعیت مکانی مجموعه‌های ورزشی و لایه پهنه‌بندی آلاینده مونواکسید کربن گردید. از روش ارزیابی ریسک ویلیام فاین و براساس دو سناریوی مختلف، برای تعیین سطح و رتبه ریسک زیست محیطی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین میزان غلظت ساعتی آلاینده مونواکسید کربن به ترتیب متعلق به ایستگاه‌های اقدسیه ppm) (2.39 و پیروزی(2.11ppm) است. بیشترین هوای پاک متعلق به ایستگاه اقدسیه (77 روز) و کمترین آن متعلق به ایستگاه پیروزی (7 روز) بوده است. حدوداً 30% روزهای سال دارای کیفیت هوای "ناسالم" و "ناسالم برای گروه‌های حساس" بوده است. میانگین غلظت ساعتی و روزانه آلاینده مونواکسید کربن در تمامی ایستگاه‌های مورد مطالعه، کمتر از حد مجاز توصیه شده بوده است که نشان هیچ یک از مجموعه‌های ورزشی در محدوده مطالعاتی در معرض خطر غلظت ساعتی آلاینده مونواکسید کربن نیستند. براساس سناریوی الف؛ رتبه ریسک مربوط به آلاینده مونواکسید کربن 24 بوده که نشانگر وضعیت غیراضطراری و «سطح ریسک کم» است. ولیکن؛ در سناریوی دوم، رتبه ریسک 90 و سطح ریسک «متوسط» ارزیابی می‌گردد.
نتیجه‌گیری: حدوداً 12 مجموعه ورزشی، در معرض مستقیم این آلاینده هوا قرار دارند و لازم است تا با اتخاذ راهکارهای مدیریتی به ارتقای کیفیت این نوع از کاربری‌های شهری همت گماشت
واژه‌های کلیدی:
چکیده گسترده انگلیسی [HTML 18 KB] (16 دریافت)
فهرست منابع
1. Allen HH, Chia-wei H, Tsai-Chi K, Wei-Cheng W (2009). Risk evaluation of green components to hazardous substance using FMEA and FAHP. Expert Systems with Applications. 36(3):7142-7147. [DOI:10.1016/j.eswa.2008.08.031]
2. Arnesano M, Revel GM, Seri FA (2016). A tool for the optimal sensor placement to optimize temperature monitoring in large sports spaces. Automation in Construction. 68:223-234. [DOI:10.1016/j.autcon.2016.05.012]
3. Bahmanpour H, Askari Rabori A, Gholami M (2013). The qualitative and quantitative evaluation of urban parks and green spaces in city of Tehran. Advances in Environmental Biology. 7(11):3474-3481. [Persian]
4. Blair C, Walls J, Davies NW, Jacobson GA (2010). Volatile organic compounds in runners near a roadway: increased blood levels after short-duration exercise. British Journal of Sports Medicine. 44:731-735. [DOI:10.1136/bjsm.2008.051888] [PMID]
5. Bono R, Degan R, Pazzi M, Romanazzi V, Rovere R (2006). Benzene and formaldehyde in air of two winter olympic venues of Torino 2006. Enviroment International. 36(3):268-275. [DOI:10.1016/j.envint.2009.12.007] [PMID]
6. Brunekreef ST, Holgate S (2002). Air pollution and health. The Lancet Conference Alerts. 360 (9341):1233-1242. [DOI:10.1016/S0140-6736(02)11274-8]
7. Campbell M, Li Q, Gingrich S, Macfarlene R, Cheng S (2005). Should people be physically active outdoors on smog alert days? Canadian Journal of Public Health. 96:24-28. [DOI:10.1007/BF03404009] [PMID] [PMCID]
8. Carlisle AJ, Sharp NC (2001). Exercise and outdoor ambient air pollution. British Journal of Sports Medicine. 35(4):214-222. [DOI:10.1136/bjsm.35.4.214] [PMID] [PMCID]
9. Daisey JM, Angell WJ, Apte MG (2003). Indoor air quality, ventilation and health symptoms in schools: analysis of existing information. Indoor Air. 13(1):53-64. [DOI:10.1034/j.1600-0668.2003.00153.x] [PMID]
10. domestic and public microenvironments. Environmental Science & Technology. 35(6):147-53.
11. Florida-James G, Donaldson K, Stone V (2004). Athens 2004: The pollution climate and athletic performance. Journal Sports Science. 22(10):967-80. [DOI:10.1080/02640410400000272] [PMID]
12. Folinsbee LJ (2001). Air pollution: Acute and chronic effects. 2nd ed. London: The Royal Society of Medicine.
13. Ghanbari H, Azizi GH (2007). Numerical simulation of Tehran air pollution behavior based on wind pattern. Natural Geographic Researchs. 68:15-32. [Persian]
14. Holzer K (2012). Respiratory symptoms during exercise. In: Brukner P, Brukner and Khan clinical editor. sports medicine.4th ed. McGraw-Hill.
15. International Agency for Research on Cancer [Internet]. International Agency for Research on Cancer, Latest world cancer statistics Global cancer burden raises to 14.1 million new cases in 2012: Marked increase in breast cancers must be addressed. [Published 2013, 3 March;Cited 2013, 15 May]. France: IARC Publications.
16. Kim YM, Harrad S, Harrison R (2001). Concentrations and sources of volatile organic compounds in urban
17. Lippi G, Guidi GC, Maffulli N (2008). Air pollution and sports performance in Beijing. International Journal of Sports Medicine. 29(8):696-898. [DOI:10.1055/s-2008-1038684] [PMID]
18. Mohaghegh S, Hajian M (2013). Sport and air pollution. Journal of Medical Council of Iran. 31(3):237-249.
19. Nameni A, Tayebi-Sani SM, Fahiminejad A, Morsal B (2019). Environmental risk assessment of sports complexes in Tehran within Air Pollutant. Quarterly Journal of Human Geographic. 11(2):164-179. [Persian]
20. Nasibullina A (2015). Education for sustainable development and environmental ethics. Procedia - Social and Behavioral Sciences. 214:1077-1082. [DOI:10.1016/j.sbspro.2015.11.708]
21. O'Brien TD, Noyes J, Spencer LH, Kubis HP, Hastings RP, Whitaker R (2016). Systematic review of physical activity and exercise interventions to improve health, fitness and well-being of children and young people who use wheelchairs. BMJ Open Sport & Exercise Medicine. 2(1). [DOI:10.1136/bmjsem-2016-000109] [PMID] [PMCID]
22. Raub JA, Benignus VA (2002). Carbon monoxide and the nervous system. Neuroscience & Biobehavioral Reviews. 26(8):925-940. [DOI:10.1016/S0149-7634(03)00002-2]
23. Rohani A, Tayebi Sani SM, Bahmanpour H, Morsal B (2017). Spatial assessment and environmental sustainability assessment of Tehran Shemiran sports complexes in connection with zoning of air pollution: in the direction of sustainable development and environmental protection. Quarterly of Geography (Regional Planning). 8(1):215-236.
24. Swain DP, Brawner CA (2014). ACSM's resource manual for guidelines for exercise testing and prescription. Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins Publisher
25. TAQCC (2016). Teharan air quality control company. Report of Tehranz, Tehran Municipality, Nashr-e- Shahr. pp 265.
26. United States Environmental Protection Agency [Internet]. An examination of EPA risk assessment principles and practices. [Published 2004, 17 March;Cited 2006, 4 November]. Washington, D.C: USEPA Publications.
27. Vedal S, Brauer M, White RJ (2003). Air pollution and daily mortality in a city with low levels of pollution. Environ Health Prospect. 111(1):45-51. [DOI:10.1289/ehp.5276] [PMID] [PMCID]
28. Wark K, Warner CF, Davis WT (1998). Air pollution: Its origin and control. 3rd ed. London: Pearson.
29. WB (2015). Air pollution cost in global, World Bank Reports.
30. World Health Organization [Internet]. Air quality and health. [Published 2017, 7 January Cited 2019, 3 March]. Geneva: WHO Publications.
31. Wu D, Xu Y, Zhang S (2015). Will joint regional air pollution control be more cost-effective? An empirical study of China's Beijing Tianjin Hebei region. Journal of Environmental Management. 149:27-36. [DOI:10.1016/j.jenvman.2014.09.032] [PMID]
32. Zammori F, Gabbrielli R (2012). ANP/RPN: A multi criteria evaluation of the risk priority number. Quality and Reliability Engineering International. 28(1):104-85. [DOI:10.1002/qre.1217]
ارسال پیام به نویسنده مسئول