Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 34، شماره 4 - ( 1398 )
جلد 34 شماره 4 صفحات 469-455 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1397/11/24 | پذیرش: 1398/6/16 | انتشار: 1398/9/30
دریافت: 1397/11/24 | پذیرش: 1398/6/16 | انتشار: 1398/9/30
How to cite this article
Ghasemi M, Moradi Chadegani D, Shahivandi A, Mohammadi M. Application of Strategic Planning Process to Reduce the Risk of Drought Impact on Isfahan's Habitation by Using AIDA. GeoRes 2019; 34 (4) :455-469
URL: http://georesearch.ir/article-1-818-fa.html
URL: http://georesearch.ir/article-1-818-fa.html
قاسمی مسعود، مرادی چادگانی داریوش، شاهیوندی احمد، محمدی محمود. بکارگیری فرآیند تولید برنامه راهبردی با هدف کاهش خطرپذیری اثرات خشکسالی بر سکونت در شهر اصفهان با استفاده از فن تحلیل عرصه‌های تصمیم‌گیری مرتبط (AIDA). فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1398; 34 (4) :455-469
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Authors
مسعود قاسمی*1، داریوش مرادی چادگانی2، احمد شاهیوندی2، محمود محمدی2
1- گروه برنامهریزی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
2- گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
2- گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده (2755 مشاهده)
اهداف و زمینه‌ها: از مهم‌ترین پیامدهای تغییرات اقلیمی، وقوع خشکسالی در بخش‌های مختلف زمین (به ویژه فلات قاره ایران) است که سکونتگاه‌های شهری و روستایی را با بحران‌های گوناگون روبه‌رو کرده است. برنامهریزی کاهش خطرپذیری خشکسالی که بخشی از دستورکارهای ویژه در شرایط بحران برای برنامهریزی و مدیریت شهری است، یکی از راه‌های مقابله با این پدیده است. هدف از این پژوهش، شناسایی اثرات خشکسالی مؤثر بر سکونت و سنجش میزان و اولویت‌بندی آن در شهر اصفهان؛ و همچنین تولید دستورکارهای برنامهریزی راهبردی منتج از سناریوهای سازگار و اولویت‌مند برآمده از فن تحلیل عرصه‌های تصمیم‌گیری مرتبط با هدف کاهش خطرپذیری بحران خشکسالی بوده است.
روش‌شناسی: در این پژوهش توصیفی-تحلیلی، ابتدا به کمک گروه متخصصان، عوامل مؤثر بر فعالیت مسکونی شناسایی و در گام بعدی، ارزیابی این اثرات از طریق پیمایش اجتماعی با استفاده از پرسش‌نامه ویژه ساکنین در مناطق 15گانه شهر اصفهان با 384 نمونه به‌صورت نمونه‌گیری غیرتصادفی سهمیه‌ای انجام شد. 20 اثر دارای شدت بالاتر از میانگین استخراج شده و در مرحله بعد با ورود به فرآیند برنامه فضایی راهبردی مشکل سو و با به کارگیری تکنیک تحلیل عرصه‌های تصمیم‌گیری مرتبط، سناریوهای سازگار و اولویت‌مند برنامه تولید و طراحی شده است. لازم به ذکر است در طی مراحل تکنیک مذکور، اولویت‌بندی سناریوها بر پایه نتایج حاصل از ارزیابی نیمه‌کمی خطرپذیری انجام شده است.
یافته‌ها: «خشک‌شدن رودخانه و مادی‌ها»، «ایجاد نارضایتی و بی‌اعتمادی عمومی متقابل جامعه مدنی و تصمیم‌گیرندگان»، «دگرگونی امید به زندگی»، «دگرگونی کیفیت هوا» و «افزایش آسیب‌پذیری سلامت جسمی» دارای بالاترین خطرپذیری بر فعالیت مسکونی در شهر اصفهان بودند.
نتیجه‌گیری: با استفاده از فن تحلیل عرصه‌های تصمیم‌گیری مرتبط، برنامه راهبردی برتر برای کاهش خطرپذیری خشکسالی با در نظر گرفتن 8 عرصه «طراحی شهری»، «سرزندگی»، «مشارکت مردمی»، «مدیریت شهری»، «فناوری‌های نوین»، «سلامت جسمی» و «سبک زندگی» ارایه شد.
روش‌شناسی: در این پژوهش توصیفی-تحلیلی، ابتدا به کمک گروه متخصصان، عوامل مؤثر بر فعالیت مسکونی شناسایی و در گام بعدی، ارزیابی این اثرات از طریق پیمایش اجتماعی با استفاده از پرسش‌نامه ویژه ساکنین در مناطق 15گانه شهر اصفهان با 384 نمونه به‌صورت نمونه‌گیری غیرتصادفی سهمیه‌ای انجام شد. 20 اثر دارای شدت بالاتر از میانگین استخراج شده و در مرحله بعد با ورود به فرآیند برنامه فضایی راهبردی مشکل سو و با به کارگیری تکنیک تحلیل عرصه‌های تصمیم‌گیری مرتبط، سناریوهای سازگار و اولویت‌مند برنامه تولید و طراحی شده است. لازم به ذکر است در طی مراحل تکنیک مذکور، اولویت‌بندی سناریوها بر پایه نتایج حاصل از ارزیابی نیمه‌کمی خطرپذیری انجام شده است.
یافته‌ها: «خشک‌شدن رودخانه و مادی‌ها»، «ایجاد نارضایتی و بی‌اعتمادی عمومی متقابل جامعه مدنی و تصمیم‌گیرندگان»، «دگرگونی امید به زندگی»، «دگرگونی کیفیت هوا» و «افزایش آسیب‌پذیری سلامت جسمی» دارای بالاترین خطرپذیری بر فعالیت مسکونی در شهر اصفهان بودند.
نتیجه‌گیری: با استفاده از فن تحلیل عرصه‌های تصمیم‌گیری مرتبط، برنامه راهبردی برتر برای کاهش خطرپذیری خشکسالی با در نظر گرفتن 8 عرصه «طراحی شهری»، «سرزندگی»، «مشارکت مردمی»، «مدیریت شهری»، «فناوری‌های نوین»، «سلامت جسمی» و «سبک زندگی» ارایه شد.
واژه‌های کلیدی:
فهرست منابع
1. Arambepola M, Rahman A, Karunaratne P, Dewi A, Fernando N, Kumar A (2010). Risk Assessment in Cities. Washington, D.C: USAD (United State Agency International Development.)
2. Buurman J, Mens M, Dahm R (2016). Strategies for urban drought risk management: A comparison of 10 large cities. International Journal of Water Resources Development. 33(1):1-21. [DOI:10.1080/07900627.2016.1138398]
3. Barreau T, Conway D, Haught K, Jackson R, Kreutzer R, Lockman A, et al (2017). Physical, mental, and financial impacts from drought in two California counties, 2015. American Journal of Public Healt. 107(5):783-790. [DOI:10.2105/AJPH.2017.303695] [PMID] [PMCID]
4. Christina C (2014). Drought planning in Ingland: A primer. England: Oxford.
5. Daneshpoor Z (2006). An introduction to planning theories with special reference to urban planning theories. Tehran: Shahid Beheshty University.
6. Dumbravă V, Iacob VS (2013). Using probability impact matrix in analysis and risk assessment projects. Journal of Knowledge Management, Economics and Information Technology. Special Issue. 76-96.
7. Fatemi M, Karami E (2010). A case study of the causes and effects of drought. Iranian Journal of Agricultural Promotion and Education. 2(6):77-97.
8. Fu X, Tang Z, Wu J, McMillan K (2013). Drought planning research in the United States: An overview and outlook. International Journal of Disaster Risk Science. 4(2):51-58. [DOI:10.1007/s13753-013-0006-x]
9. Ghasemi Nejad S, Soltani S, Soffianian A (2014). Drought risk assessment in Isfahan province. Journal of Water and Soil Science. 18(68):213-226.
10. Hanafi Zadeh P, Arabi SM, Hashemi A (2006). Robuts strategic planning using scenario planning and fuzzy inference system. Journal Management Research in Iran. 10(20):137-170. [Persian]
11. Jensen O (2005). Branding the contemporary city urban branding as regional growth agenda? Plenary paper for Regional Studies Association Conference. 2005, 28-31 May: Aalborg. pp. 1-37.
12. Iglesias A, Cancelliere A, Gabiña D, López-Francos A, Moneo M, Rossi G, editors (2011). Drought management guidelines. European Commission EuropeAid Cooperation Office & Euro-Mediterranean Regional Programme for Local Water Management (MEDA Water) & Mediterranean Drought Preparedness and Mitigation Planning (MEDROPLAN).
13. Isfahan Municipality (2016). Isfahan Statistics Booklet, Land and Climate. Department of Planning, Research and Information Technology. Isfahan: Isfahan Municipality. [Persian]
14. Kavoosi F, Saberi A, Rangzan k, Hosein Zadeh M (2018). Analyzing the level of risk in urban areas for crisis management after earthquake using FAHP method in GIS, case study: 1th district of Ahvaz. Geography and Development Iranian Jounral. 16(50):161-180.
15. Keshavarz M, Karami E, Vanclay F (2012). The social experience of drought in rural Iran. Land Use Policy. 30(1):120-129. [DOI:10.1016/j.landusepol.2012.03.003]
16. Knutson C, Hayes M, Phillips T (1998). How to reduce drought risk. Lincoln, Nebraska: National Drought Mitigation Center.
17. Lange B, Holman L, Bloomfield J (2017). A framework for a joint hydro-meteorological-social analysis of drought. Science of the Total Environment. (578):297-306. [DOI:10.1016/j.scitotenv.2016.10.145] [PMID]
18. Memar Emamye M, Barghi H (2016). Drought effects on the rural economy structure case study: Golab village, Kashan. Journal of Rural Planning and Research. 5(1):137-148.
19. Norouzi Khatiri K, Omidvar B, Malek Mohammadi B, Ganjeei S (2013). Multi hazards risk analysis of damage in urban residential areas case study: Earthquakeand flood hazards in Tehran-Iran. Journal of Geography and Environmental Hazards. 2(7):53-68.
20. Pour Mohammadi M (2015). Land use planning. Tehran: SAMT. [Persian]
21. Sayah Mofazali A, Sahfi N (2010). The methodology of risk management model within crisis management of municipal area the case study: Evaluation of semi_quantitive risk and radar model in determination of risk earthquake amounts, in Tehran 13th municipality. Journal of Urban Management Studies. 2(2):43-69.
22. Tadesse T, Wardlow B, Brown J, Svoboda M, Hayes M, Fuchs B, et al (2015). Assessing the vegetation condition impacts of the 2011 drought across the U.S. southern Great Plains using the vegetation drought response Index (VegDRI). Journal of Applied Meteorology and Climatology. 54:153-170. [DOI:10.1175/JAMC-D-14-0048.1]
23. UNISDR (2007). Drought risk reduction framework and practices: Contributing to the implementation of the Hyogo framework for Action. Geneva: United Nations secretariat of the International Strategy for Disaster Reduction (UN/ISDR).
24. UNISDR (2014). Urban Risk Reduction and Resilience. Geneva: United Nations Office for Disaster Risk Reduction.
25. UNISDR & NDMC (2009). Drought risk reduction framework and practices: Contributing to the implementation of the Hyogo framework for Action. Geneva, Switzerland, Nebraska: United Nations secretariat of the International Strategy for Disaster Reduction (UNISDR) in partnership.
26. Wilhite D, Svoboda M, Hayes M (2007). Understanding the complex impacts of drought: A key to enhancing drought mitigation and preparedness. Water Resources Management. 21(5):763-774. [DOI:10.1007/s11269-006-9076-5]
27. Working Group (2005). Disaster risk reduction tools and methods for climate change adaptation. Inter-Agency Task Force on Climate Change and Disaster Risk Reduction.
28. Zaheri M, Talebifard R, Khaleghi A (2016). Semi-quantitative risk assessment of drought risk management model, case study: Village Dolatabad city of Jirofrt. Arid Regions Geographic Studies. 6(21):30-49.
29. Zarafshani K, Sharafi L, Azadi H, Passel S (2016). Vulnerability assessment models to drought: Toward a conceptual framework. Sustainability. 8(6):588. [DOI:10.3390/su8060588]
ارسال پیام به نویسنده مسئول