اهداف: هدف این مطالعه تحلیل تاثیر متقابل مولفه های موثر بر ادراک حس زمان بر حافظه ی فضایی شهروندان در فضاهای شهری و اولویت بندی این مولفه ها می باشد. روش شناسی: این پژوهش از نوع کاربردی و توصیفی تحلیلی است که در محله ی باهنر شهر مشهد انجام شده است. جامعه آماری شامل همه ی شهروندان استفاده کننده از فضا و کارشناسان شهرسازی است که از آن، 195 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه بر پایه شاخص های مرتبط و طیف لیکرت پنج درجه ای جمع آوری شد. روایی و پایایی ابزار با تایید متخصصان و آلفای کرونباخ بالای 7/0 تضمین شد. تحلیل داده ها با نرم افزار Smart Pls,SPSS و آزمونهای اسپیرمن و فریدمن جهت ارزیابی و اولویت بندی معیارها انجام شد. یافته ها: معیار های توجه و انگیختگی، پیچیدگی وقایع و تنوع وقایع دارای بالاترین تاثیر و معیارهای آرامش حسی، عواطف و حالات ذهنی و شدت وقایع دارای کمترین تاثیر در بین معیارهای حافظه ی فضایی بودند. معیارهای مناسبت ها مختلف در طول سال و ایام مختلف هفته نیز دارای بیشترین تاثیر و ریتم های زمانی – کالبدی و شرایط مختلف جوی در محیط دارای کمترین تاثیر در بین معیارهای ادراک حس زمان بودند. نتیجه گیری: معیارهای مختلف ادراک حس زمان و حافظه ی فضایی در سطح بالایی بر یکدیگر تاثیر گذار بوده و در سطح بالایی یکدیگر را پیش بینی می کنند.