اهداف: مهاجرت روستاییان به شهرها و کلانشهرها از پیامد عصر جدید و رشد شتابان شهرنشینی است و آنچه این روند کاهشی جمعیت را با نگرانی بیشتر همراه نموده است، به خطر افتادن کرامت انسانی، ادغام غیرفراگیر اجتماعی و مشکلات زیستمحیطی است. این پژوهش با هدف بررسی نقش کیفیت مدارس در جذب جمعیت سکونتگاههای روستایی شهرستان اصفهان انجام گرفت.
روششناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و در سال ۱۴۰۲ انجام شد. این مطالعه با بهرهگیری از منابع کتابخانهای و میدانی برای جمعآوری دادهها و سپس SPSS، معادلات ساختاری و GIS برای تحلیل دادههای گردآوریشده انجام شد.
یافتهها: سنجش ارتباط رضایتمندی شهر اصفهان با محدوده پیرامونی آن نشان داد که تفاوت معناداری بین این دو منطقه وجود دارد. در بررسی علت مهاجرت خانوارهای دانشآموزان عامل آموزش با ۹۴/۰ نسبت به بقیه عوامل از اهمیت بیشتری برخوردار بود. نقش مدیران در مدرسه و در ارتباط با دانشآموزان و اولیا بسیار مهم بوده و نشان داد صرف تمرکز روی امور آموزشی دانشآموزان نمیتواند مانع جابهجایی شود، بلکه به مدیران با انگیزه و خلاق برای پاسخگویی به خواستههای آموزشی و پرورشی دانشآموزان نیاز است.
نتیجهگیری: پارامترهای آموزشی، سلامتی، مدیریتی و مشارکت از الگوی تصادفی یا نامنظم برخوردار است و توزیع یکنواختی در سطح شهرستان را نشان نمیدهد. در خصوص مهاجرت، سهم عامل آموزش نسبت به بقیه عوامل بیشتر بوده و برخلاف تصور، عامل اقتصادی رابطه معکوسی را با مهاجرت دارد.