1- گروه هنر و معماری، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران 2- گروه هنر و معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران
چکیده (827 مشاهده)
اهداف: پیکربندی فضایی مسکن به معنای چگونگی اتصال عناصر فضایی با همه مشکلات و مسایل معماری ارتباطی ناگسستنی دارد. بر این اساس، هدف این پژوهش تحلیل و بررسی پیکرهبندی ساختمانهای معاصر شهر مشهد بود که بر اساس آن بتوانیم به الگوییهایی دست پیدا کنیم. روششناسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی بود و در محدوده شهر مشهد انجام شد. این مطالعه با رویکردی مختلط کیفی-کمّی، مقایسهای تطبیقی-توصیفی بر روی پلانهای مسکونی شهر مشهد انجام داد. روش نمونهگیری به صورت تصادفی و خوشهای بوده و از مناطق ۱۷گانه شهر مشهد، ۶۱ نمونه انتخاب شد. یافتهها: به طور کلی ۴۴ گراف متفاوت دیده شد که بیشترین فراوانی پلانها در شهر مشهد مربوط به گرافی با شش گره و گرافی با هفت گره شامل فضای ورودی، پذیرایی، اتاق خواب والدین، اتاق خواب فرزند، آشپزخانه و سرویس بهداشتی بود. در مورد پارامتر اتصال، کمترین میزان بیشینه پارامتر اتصال در گرافهای ترسیمشده ۲ و بیشترین میزان بیشینه پارامتر اتصال در گرافها ۴ بود. در مورد پارامتر انتخاب، با توجه به تعداد کم فضاهای داخلی، بیشترین میزان ۲ و کمترین میزان ۱ بود. نتیجهگیری: بدنه اصلی همه پلانها در قالب یک فضای ورودی منتهی به فضای پذیرایی تعریف میشوند. سلسلهمراتب فضایی تا حد زیادی در بیشتر پلانها رعایت شده است و دو فضای آشپزخانه و سرویس شناورترین فضاها بودهاند.