اهداف: هدف مقالۀ حاضر، تبیین نظری پیوند میان مفاهیم اکوتوریسم و اگریتوریسم در بستر میراثکشاورزیشهری بوده است. محدودۀ موضوعی تحقیق، میراثکشاورزیشهری به طور عام و باغشهرهای ایرانی به طور خاص بودهاند. میراثکشاورزیشهری، عرصههایی از مناطق شهری دنیا هستند که به شکل تاریخی در آنها کشاورزی انجام میشده است و امروزه بسیاری از این داراییهای با ارزش زیستی، اکولوژیک، اقتصادی و ... در معرض نابودی قرار دارند. روششناسی: این پژوهش کیفی با شیوۀ توصیفی تحلیلی و با استفاده از ابزارهای مطالعۀ کتابخانهای و مشاهدۀ میدانی دنبال شده است. پرسش مرکزی تحقیق، حول امکانپذیری حفاظت از میراثکشاورزیشهری از طریق اکواگریتوریسم شکل یافته است. یافتهها: استخراج مفهوم اکواگریتوریسمشهری از دل دیدگاههای صاحبنظران، تحقیق را به پاسخ سؤال اصلی خود نزدیک نمود؛ اما پارادوکسهای درونی میان تعاریف و مؤلفههای اکوتوریسم و اگریتوریسم با مفهوم شهر و گردشگری انبوه شهری نیز موضوعی بود که بایستی به آن پاسخ داده میشد. نتیجهگیری: در این مقاله، با اتکا به نمونههای تجربی و مبانی نظری موجود، پاسخهایی در نفی تعارض ظاهری پیوند میان مفاهیم فوقالذکر ارائه شد و به این ترتیب در انتهای مقاله، اکواگریتوریسمشهری به عنوان راهکاری برای حفاظت از میراثکشاورزیشهری تبیین گردید