Persian
Language
Geographical Research is Published in Persian Fulltext.
دوره 39، شماره 1 - ( 1402 )
جلد 39 شماره 1 صفحات 115-107 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1402/12/5 | پذیرش: 1403/1/27 | انتشار: 1403/2/11
دریافت: 1402/12/5 | پذیرش: 1403/1/27 | انتشار: 1403/2/11
How to cite this article
Safari Rood bar R, Modiri M, Khaliji M. Performance and Effectiveness of Housing Provision Policies in Tehran Metropolis. GeoRes 2024; 39 (1) :107-115
URL: http://georesearch.ir/article-1-1591-fa.html
URL: http://georesearch.ir/article-1-1591-fa.html
صفری رودبار راضیه، مدیری مهدی، خلیجی محمدعلی. کارآیی و اثربخشی سیاست‌های تامین مسکن در کلانشهر تهران. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1402; 39 (1) :107-115
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rights and permissions
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Authors
راضیه صفری رودبار1، مهدی مدیری*2، محمدعلی خلیجی3
1- گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد علوم تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، مجتمع دانشگاهی پدافند غیرعامل، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
3- گروه شهرسازی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2- گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، مجتمع دانشگاهی پدافند غیرعامل، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
3- گروه شهرسازی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
چکیده (1042 مشاهده)
اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کارآیی و اثربخشی سیاست‌های تامین مسکن در کلانشهر تهران انجام شد.
روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و در سال ۱۴۰۲ در کلانشهر تهران انجام شد. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول مورگان ۳۸۴ نفر به‌دست آمد. همچنین، به منظور سطح‌بندی مناطق ۲۲گانه شهر تهران نیز از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای استفاده شد. در نهایت، نتایج داده‌ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد تا روابط علت و معلولی متغیرها مشخص شود.
یافته‌ها: متغیرهای اثربخشی و کارآیی به‌ترتیب با ضریب مسیر ۳۰۵/۲ و ۳۲۰/۹ بر سیاست‌های تامین مسکن اثرگذار بودند. همچنین، متغیرهای بهره‌وری مسکن و دسترسی به خدمات به‌ترتیب با مقدار آماره تی ۸۶۲/۲۱ و ۸۷۴/۷، بر متغیرهای اثربخشی و کارآیی تاثیر داشتند. با این حال، بهبود اثربخشی و کارآیی در سیاست‌های تامین مسکن باعث ارزش‌گذاری قیمت مسکن، کنترل اجاره مسکن، ارایه تسهیلات مالی و توسعه مسکن اجتماعی شد.
نتیجه‌گیری: از نظر متغیرهای مرتبط با اثربخشی و کارآیی، متغیرهای دسترسی به خدمات و تنوع مسکن دارای اثرگذاری بیشتر بوده و پایداری اجتماعی و کیفیت مسکن اثرگذاری کمتری را به‌ترتیب بر کارآیی و اثربخشی در سیاست‌های تامین مسکن دارند. همچنین زیرشاخص‌هایی مانند تعیین قیمت مناسب با توجه به نیازهای بازار، تعیین حداکثر افزایش اجاره و تضمین حقوق مستاجران، ارایه تسهیلات به سازندگان مسکن و بهبود عملکرد نظام ساخت‌وساز منجر به عدم تحقق سیاست‌های تامین مسکن در کلانشهرها می‌شوند.
روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و در سال ۱۴۰۲ در کلانشهر تهران انجام شد. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول مورگان ۳۸۴ نفر به‌دست آمد. همچنین، به منظور سطح‌بندی مناطق ۲۲گانه شهر تهران نیز از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای استفاده شد. در نهایت، نتایج داده‌ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد تا روابط علت و معلولی متغیرها مشخص شود.
یافته‌ها: متغیرهای اثربخشی و کارآیی به‌ترتیب با ضریب مسیر ۳۰۵/۲ و ۳۲۰/۹ بر سیاست‌های تامین مسکن اثرگذار بودند. همچنین، متغیرهای بهره‌وری مسکن و دسترسی به خدمات به‌ترتیب با مقدار آماره تی ۸۶۲/۲۱ و ۸۷۴/۷، بر متغیرهای اثربخشی و کارآیی تاثیر داشتند. با این حال، بهبود اثربخشی و کارآیی در سیاست‌های تامین مسکن باعث ارزش‌گذاری قیمت مسکن، کنترل اجاره مسکن، ارایه تسهیلات مالی و توسعه مسکن اجتماعی شد.
نتیجه‌گیری: از نظر متغیرهای مرتبط با اثربخشی و کارآیی، متغیرهای دسترسی به خدمات و تنوع مسکن دارای اثرگذاری بیشتر بوده و پایداری اجتماعی و کیفیت مسکن اثرگذاری کمتری را به‌ترتیب بر کارآیی و اثربخشی در سیاست‌های تامین مسکن دارند. همچنین زیرشاخص‌هایی مانند تعیین قیمت مناسب با توجه به نیازهای بازار، تعیین حداکثر افزایش اجاره و تضمین حقوق مستاجران، ارایه تسهیلات به سازندگان مسکن و بهبود عملکرد نظام ساخت‌وساز منجر به عدم تحقق سیاست‌های تامین مسکن در کلانشهرها می‌شوند.
واژه‌های کلیدی: