اهداف: نهادهای موثر در فرآیندهای ساختوساز حریم کلانشهر جهت حل مسایل افتراقهای مدیریتی خود مستلزم بهرهگیری از الگوهای نوین و کارآمد هستند. کاربست ابزارهای متداول مدلسازی در شهرها و کلانشهرها علاوه بر تبیین صریح صورت مساله، منجر به کشف راهحلهای سازنده میشود. این ابزارها در صورتی که به خوبی استفاده شوند، درک و شناخت مسایل دنیای واقعی را تسهیل میکنند. یکی از این ابزارها نظریه بازی است. در همین راستا پژوهش حاضر بر آن شد تا از رهیافت نظریه بازی به تحلیل ساختارهای نهادی در فرایندهای ساختوساز در حریم کلانشهر تهران بپردازد.
روش شناسی: پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر در سال 1401 انجام شد. دادههای مورد نیاز پژوهش بهروش اسنادی- پیمایشی (مصاحبه و مشاهده) گردآوری شد. جامعه آماری شامل مدیران و یا کارشناسان که بر اساس نمونهگیری هدفمند و نظری تعداد ۲۰ نفر بهعنوان جامعه نمونه انتخاب شد. با استفاده از روش تحلیل محتوا، تجزیه و تحلیل دادههای مطالعه صورت پذیرفت. از مدل گراف، بهعنوان ابزاری مناسب برای مدلسازی و تحلیل مسایل پیچیده، بازی شکل گرفته بین ذینفعان مختلف نهادهای ساختوساز در حریم کلانشهر مدلسازی و تحلیل شد و با استفاده از نرم افزار GMCR+ انجام گرفت.
یافتهها : نتایج مدلسازی نشان داد از 42 وضعیت شدنی، 6 وضعیت تعادلی و 6 وضعیت نیمه پایدار وجود دارد.
نتیجهگیری: تحلیل های ائتلافی نهادها نشان میدهد مطلوبیت ساختارهای نهادی در این کلانشهر که واجد تحقق حداکثری منافع بازیگران باشد، مستلزم اصلاحات ساختاری است که معطوف به حفاظت محیط، قدرت هماهنگی، منطبق با اسناد فرادست و ظرفیتسازی و حضور فعال بازیگران باشد.