Persian
دوره 36، شماره 3 - ( 1400 )                   جلد 36 شماره 3 صفحات 355-341 | برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:

Print XML English Abstract PDF HTML

History

How to cite this article
Safari K, Abdollahzadeh Taraf A, Moosavi M, Faramarzi Asl M. Using Spatial Justice in Spatial Distribution of Health Services in Iranian-Islamic Cities; Case Study of Urmia. GeoRes 2021; 36 (3) :341-355
URL: http://georesearch.ir/article-1-1111-fa.html
صفری کرم، عبداله‌زاده طرف اکبر، موسوی میرسعید، فرامرزی اصل مهسا. ارزیابی معیار عدالت فضایی در توزیع مکانی خدمات درمانی-بهداشتی شهرهای ایرانی-اسلامی؛ مطالعه موردی ارومیه. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1400; 36 (3) :341-355

URL: http://georesearch.ir/article-1-1111-fa.html


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rights and permissions
1- گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
* نشانی نویسنده مسئول: گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. کد پستی: 5184997553
چکیده   (1242 مشاهده)
اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی نحوه توزیع مکانی خدمات درمانی، میزان دسترسی شهروندان و گروه‌های آسیب‌پذیر به خدمات درمانی را به‌صورت مطالعه موردی در شهر ارومیه مورد بررسی قرار می‌دهد.
روش‌شناسی: پژوهش توصیفی-تحلیلی حاضر در سال ۱۳۹۹ در شهر ارومیه انجام شد. داده‌های مورد نیاز، از آخرین آمار مربوط به سرشماری سال ۱۳۹۵ و اطلاعات کاربری‌های برداشت‌شده توسط معاونت شهرسازی و معماری شهرداری ارومیه در سال ۱۳۹۹ به‌دست آمد و نابرابری‌ها در دسترسی شهروندان و گروه‌های آسیب‌پذیر به خدمات درمانی با استفاده از تکنیک ماباک مورد تحلیل قرار گرفت. از نرم‌افزار ArcGIS ۱۰.۳ استفاده شد.
یافته‌ها: حدود ۳۴% جمعیت شهر ارومیه، تحت پوشش خدمات درمانی مقیاس محله‌ای قرار نداشتند و همچنین حدود یک‌چهارم جمعیت، تحت پوشش خدمات درمانی مقیاس شهری نبودند. در مجموع از بین گروه‌های در معرض آسیب، به ترتیب سالمندان، مهاجران و بیکاران دارای بهترین میزان دسترسی به خدمات درمانی بودند و همچنین کودکان، بی‌سوادان و زنان دارای وضعیت نامناسب‌تری نسبت به سایر گروه‌ها بودند. همچنین نواحی مرکزی و قدیمی ارومیه در سطح "برخوردار" هم به‌لحاظ دسترسی کل ساکنین و هم گروه‌های آسیب‌پذیر به خدمات درمانی قرار دارد و سطح برخورداری ساکنین نواحی حاشیه‌نشین به خدمات درمانی که غالباً در منطقه ۲ سکونت دارند، از ساکنین مرفه‌ترین نواحی که غالباً در منطقه ۱ سکونت دارند، بهتر بود.
نتیجه‌گیری: خدمات درمانی باید به‌گونه‌ای در ارومیه واقع شوند که تمام شهروندان به‌ویژه گروه‌های آسیب‌پذیر به‌راحتی بتوانند از آنها استفاده کنند. در نتیجه برای افزایش میزان دسترسی شهروندان و گروه‌های آسیب‌پذیر به خدمات درمانی-بهداشتی، توجه به توزیع مناسب این خدمات در همه جای شهر و نیز در ارتباط با توزیع جمعیت و تراکم آن ضروری به‌نظر می‌رسد.
واژه‌های کلیدی:

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA