RT - Journal Article T1 - Comparative Study of Sustainable Development of Nomadic Areas from Legal Rules and Development Programs Perspective before and after the Islamic Revolution in Iran JF - Geographical-Researches YR - 2020 JO - Geographical-Researches VO - 35 IS - 2 UR - http://georesearch.ir/article-1-878-fa.html SP - 105 EP - 115 K1 - Sustainable Development K1 - Nomadic Areas K1 - Development Programs K1 - Legal Rules AB - اهداف و زمینه‌ها: هدف این پژوهش بررسی و مقایسه تطبیقی توسعه پایدار مناطق عشایری کشور از دیدگاه قواعد حقوقی در دوران پیش و پس از انقلاب اسلامی ایران بوده است. روش‌شناسی: این تحقیق، از نوع توصیفی و تحلیلی است که به شکل مطالعه عمیق صورت گرفته است. در بخش اول، اقدام به گردآوری اطلاعات پایه درباره وضعیت عشایر (جمعیت، پراکنش و درصد) در دوران پیش و پس از انقلاب گردید. سپس؛ قوانین و مقررات مرتبط که در هر دوره وضع شده بودند، استخراج و مورد مقایسه قرار گرفتند. همچنین؛ مقایسه تطبیقی میان شاخص‌های توسعه پایدار عشایر در دو دوره مورد مطالعه صورت گرفت. بدین منظور، از رویکرد و دستورالعمل بانک جهانی برای سنجش شاخص‌های توسعه پایدار استفاده گردید. یافته‌­ها: توسعه پایدار مناطق عشایری در دوران پیش از انقلاب از فراز و نشیب بیشتری برخوردار بوده است. در حالیکه در دوران پس از انقلاب تلاطم در برنامه‌ریزی و وضع قوانین کمتر به چشم می‌خورد. از سوی دیگر، برخی از شاخص‌های توسعه پایدار از وضعیت مطلوب‌تری برخوردار بوده‌اند. به‌طور مثال:‌ تأمین سرمایه توسط جامعه محلی، سطح درآمد، سلامت اکوسیستم طبیعی و بهره‌مندی از منابع طبیعی. در حالیکه در دوران پس از انقلاب، شاخص‌هایی نظیر: وجود قاعده حقوقی، حضور در اجرای برنامه‌های توسعه، ارایه طرح و برنامه به دولت، سطح بهداشت، سطح سواد و نقش موثر در اقتصاد ملی در وضعیت بهتری قرار دارند.‌ نتیجه­گیری: نتایج بیانگر آن است که با وجود قوانین مترقی همچون اصل پنجاهم قانون اساسی، قواعد حقوقی فعلی، برای ارتقای متوازن شاخص‌های توسعه انسانی، محیط زیستی و اقتصادی در مناطق عشایری ناتوان هستند. LA eng UL http://georesearch.ir/article-1-878-fa.html M3 10.29252/geores.35.2.105 ER -