اهداف: امروزه چالشهای اقتصادی از مهمترین موانع دستیابی به پایداری اقتصاد شهری در کشورهای در حال توسعه محسوب میشوند. این پژوهش با هدف ارزیابی و تحلیل جغرافیایی مولفههای موثر بر پایداری اقتصادی شهرهای استان چهارمحال بختیاری انجام شد.
روششناسی: این پژوهش پیمایشی با استفاده از دادههای ثانویه سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵و آمارهای موضوعی دستگاههای دولتی استان چهارمحال و بختیاری در ۴۰ سکونتگاه شهری انجام شد. برای ارزیابی پایداری اقتصادی شهرها، ۱۷ شاخص عینی پایداری اقتصادی گزینش و با استفاده از روشهای تحلیل مؤلفههای اصلی، شاخص خودهمبستگی فضایی موران و روش درونیابی و زندهی معکوس فاصله مورد تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: ۳ مؤلفه اصلی (رفاه اقتصادی، پویایی اقتصادی و تنوع اقتصادی) با مجموع واریانس۶۰/۷% تبیینکننده همبستگی بین متغیرهای پژوهش برای سنجش و ارزیابی پایداری اقتصاد شهری استان بود. خودهمبستگی فضایی موران با مقدار ۰/۰۳۱ بیانگر الگوی فضایی تصادفی پایداری اقتصاد شهری در سطح استان و معنیدار ی روابط فضایی ۶ کانون شهری در مؤلفه رفاه اقتصادی، ۸ کانون شهری در مؤلفه پویایی اقتصادی، ۶ کانون شهری در مؤلفه تنوع اقتصادی و ۹ کانون شهری در شاخص ترکیبی پایداری اقتصادی بود.
نتیجهگیری: شهرهای استان چهارمحال و بختیاری در مؤلفه رفاه اقتصادی وضعیت نامناسبی دارند. وضعیت مناسبتر در هر سه مؤلفه اصلی و شاخص ترکیبی پایداری اقتصادی در شهرهای واقع در نیمهشرقی باالخص شهرهای واقع در شهرستانهای سامان، بروجن و شهرکرد متمرکز است.