دوره 35، شماره 3 - ( 1399 )
جلد 35 شماره 3 صفحات 203-193 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
موضوع مقاله:
History
دریافت: 1399/4/23 | پذیرش: 1399/5/14 | انتشار: 1399/5/15
دریافت: 1399/4/23 | پذیرش: 1399/5/14 | انتشار: 1399/5/15
Rights and permissions
Authors
صیاد اصغری سراسکانرود*1، بهروز نظافت تکله2
1- گروه ژئومورفولوژی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی اردبیل، ایران ، s.asghari@uma.ac.ir
2- گروه ژئومورفولوژی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- گروه ژئومورفولوژی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
چکیده (2721 مشاهده)
اهداف و زمینه‌ها: ژئوتوریسم ترکیبی از دو واژه زمین و گردشگر است و به گردشگری گفته می‌شود که دارای جاذبه‌های زمین‌شناسی، مورفولوژیکی و فرهنگی است. استفاده بهینه از جاذبه‌های مناطق مورد مطالعه مستلزم شناخت جنبه‌های مختلف است. هدف از این پژوهش، ارزیابی توان ژئوتوریستی و تحلیل رقابت‌پذیری مناطق ژئوتوریستی شهرستان سرعین (روستاهای بیله‌درق، دربند ورگه‌سران و آلوارس) بود.
روش‌شناسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقایسه‌ای به روش میدانی در مناطق ژئوتوریستی شهرستان سرعین (روستاهای بیله‌درق، دربند ورگه‌سران و آلوارس) در تابستان 1398 انجام شد. 102 نفر از گردشگران و کارشناسانی که به مناطق مورد مطالعه ژئوتوریستی مسافرت کرده بودند (23 گردشگر و 11 کارشناس برای هر یک از مناطق مورد مطالعه) با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های تحقیق را تکمیل کردند. به‌منظور ارزیابی توان ژئوتوریستی از مدل هادزیک و برای ارزیابی توان رقابت‌پذیری از مدل پاوولوا استفاده شد.
یافته‌ها: توان ژئوتوریستی در مناطق بیله‌درق و دربند ورگه‌سران به ترتیب برابر 22/39 و 44/24 و در سطح متوسط و در منطقه آلوارس 55/55 و در حد خوب ارزیابی شد. همچنین مناطق بیله‌درق با ارزش عددی 16/1 و ورگه‌سران با ارزش عددی 20/1 دارای رقابت‌پذیری رضایتبخش و منطقه ژئوتوریستی آلوارس با ارزش عددی 43/1 دارای رقابت‌پذیری خوب و مناسبی بودند.
نتیجه‌گیری: منطقه گردشگری آلوارس از نظر توان ژئوتوریستی و رقابت‌پذیری نسبت به مناطق بیله‌درق و دربند ورگه‌سران دارای پتاسیل‌های مناسبی برای جذب گردشگر به شهرستان سرعین است
روش‌شناسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقایسه‌ای به روش میدانی در مناطق ژئوتوریستی شهرستان سرعین (روستاهای بیله‌درق، دربند ورگه‌سران و آلوارس) در تابستان 1398 انجام شد. 102 نفر از گردشگران و کارشناسانی که به مناطق مورد مطالعه ژئوتوریستی مسافرت کرده بودند (23 گردشگر و 11 کارشناس برای هر یک از مناطق مورد مطالعه) با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های تحقیق را تکمیل کردند. به‌منظور ارزیابی توان ژئوتوریستی از مدل هادزیک و برای ارزیابی توان رقابت‌پذیری از مدل پاوولوا استفاده شد.
یافته‌ها: توان ژئوتوریستی در مناطق بیله‌درق و دربند ورگه‌سران به ترتیب برابر 22/39 و 44/24 و در سطح متوسط و در منطقه آلوارس 55/55 و در حد خوب ارزیابی شد. همچنین مناطق بیله‌درق با ارزش عددی 16/1 و ورگه‌سران با ارزش عددی 20/1 دارای رقابت‌پذیری رضایتبخش و منطقه ژئوتوریستی آلوارس با ارزش عددی 43/1 دارای رقابت‌پذیری خوب و مناسبی بودند.
نتیجه‌گیری: منطقه گردشگری آلوارس از نظر توان ژئوتوریستی و رقابت‌پذیری نسبت به مناطق بیله‌درق و دربند ورگه‌سران دارای پتاسیل‌های مناسبی برای جذب گردشگر به شهرستان سرعین است
واژه‌های کلیدی:
فهرست منابع
1. Asghari Saraskanroud S, Taghiloo AA, Zeinali B (2015). Comparative evaluation of regional tourism capacity with emphasis on geotourism (case study: Haft Jeshmeh Naqdeh, Ghasemloo Valley and Urmia Dam). Regional Planning Quarterly. 5(17):163-178. [Persian].
2. Asghari Saraskanroud S, Esfandiari F, Mohammadnejad V, Zeinali B, Asghari Saraskanroud S (2014). Assessing the geotourism capability of Zahak area of Hashtrood city. Geography and Urban-Regional Planning. 4(13):69-82. [Persian]
3. Afifi ME, Ghanbari A (2009). Investigation of geotouristic attractions of Larestan Salt Dome. Journal of Natural Geography. 2(6):31-47. [Persian]
4. Badri SA, Ghanbari JS (2005). Assessment of environmental capabilities in rural development (case study: Ajabshir Qala-e-Chay River Basin). Geographical Research. 37(54):173-185. [Persian]
5. Balan D, Balaure V, Veghes C (2009). Travel and tourism competitiveness of the world's top tourism destination: an exploratory assessment. Annales Universitatis Apulensis Series Oeconomica. 2(11):1-43.
6. Coratza P, Giusti C (2005). Methodological proposal for the assessment of the scientific quality of geomorphosites. IL Quaternary. 18(1):307-313.
7. Comanescu LA, Nedelea R, Dobre V (2012). The evaluation of geomorphosite from the Ponoare protected area. Forum Geografic. 11(1):54-61. [DOI:10.5775/fg.2067-4635.2012.037.i]
8. Drebenstedt C, Rybár P, Domaracká L (2011). Mountain tourism in Germany shown on example in Saxony. Acta Geoturistica. 2(2):60-63.
9. Ghanbari A, Hejazi M, Ghanbari M (2013). The evaluating of geo-tourism capabilities of existing geosites in the Kandovan village. Journal of Housing and Rural Environment. 32(141):109-119. [Persian]
10. Hadžić O, Marković SB, Vasiljević A, Nedeljković M (2010). A dynamical model for assessing tourism market attractiveness of a geosite. In; Proceedings of the 1st International Conference on Geoheritage & Geotourism; June 24-26; Novi Sad, Serbia. Novi Sad: GEOTRENDS; 2010. p. 23-25.
11. Kamyabi S (2009). Evaluation of the role of natural and geotouristic attractions of Hablehroud Basin and Kavir National Park of Semnan Province. In: Proceedings of the 4th Conference on Geology and Environment; 11 Mar; Islamic Azad University Islamshahr Branch, Islamshahr, Tehran. [Persian]
12. Kazemi M (2007). Tourism management. 1st Edition. Tehran: SAMT Publications. [Persian]
13. Lotfi S, Babakhanzadeh E (2014). Investigating the impacts of commercial tourism on city (case study: Javanrood, Kermanshah). Journal of Tourism Planning and Development. 3(9):130-150. [Persian]
14. National Geographic (2010). Centre for sustainable destinations the geotourism charter [Internet]. Washington D.C.: National Geographic [cited 2017 Jan 29].
15. Nemanj T (2011). The potential of Lazar Canyon (Serbia) as a geotourism destination: inventory and evaluation. Geographical Pannonica. 15(3):103-112. [DOI:10.5937/GeoPan1103103T]
16. Pavolová H, Bakalar T, Štrba L (2014). Model for the assessment of competitiveness of geotourist destinations in Slovakia. Acta Geoturistica. 5(2):31-36.
17. Pavolová H, Domaracký D, Hvizdák L (2011). Application of destination management in the development area of tourist trade in the Slovak Republic. Acta Geoturistica. 2(2):49-54.
18. Pavolová H, Kyseľová K, Bakalár T (2012). Brownfields as a tool for support of destination tourism development. Acta Geoturistica. 3(1):26-30.
19. Panizza M (2001). Geomorphosites: concepts, methods and example of geomorphological survey. Chinese Science Bulletin. 46:4-6. [DOI:10.1007/BF03187227]
20. Ranjbar M (2010). Potential of geotourism narrow Zyngan in Salehabad of Mehran Township. Journal of Studies of Human Settlements Planning. 4(9):81-100. [Persian]
21. Reynard E, Fontana G, Kozlik L, Scapozza C (2007). A method for assessing the scientific and additional values of geomorphosites. Geographical Helvetica. 62(3):148-158. [DOI:10.5194/gh-62-148-2007]
22. Shirkhodaei M, Nejat S, Esfidani MR, Shahi M (2016). Investigating the effect of brand prominence on brand loyalty for tourism destination. Quarterly Journal of Tourism Management Studies. 10(32):111-129. [Persian]
23. Tavalayi S (2007). A review of Tehran tourism industry. 1st Edition. Tehran: Tarbiat Moallem University Press. [Persian]
24. Yamani M, Azimi Rad S, Bagheri Seyed Shokri S (2012). Investigation of geotourism capabilities and geomorphosites of Seymareh region using Peralong method. Geography and Environmental Stability. 2(2):69-88. [Persian]
25. Zouros NC (2007). Geomorphosite assessment and management in protected areas of Greece (Case study of the Lesvos Island-coastal geomorphosites). Geographical Helvetica. 62(3):169-180. [DOI:10.5194/gh-62-169-2007]