ایران از پتانسیل‌های بالایی در تولید انرژی‌های تجدید‌پذیر و تجدیدناپذیر برخوردار است. موقعیت جغرافیایی ایران موجب شده که منبع بسیار بزرگی از انرژی‌های خورشیدی و بادی در آن موجود باشد. در پژوهش حاضر، پتانسیل انرژی در ایستگاه‌های همدید استان‌ چهارمحال و بختیاری که دارای اطلاعات باد با دوره‌های آماری 27 ساله (2014-1988) بودند، مطالعه شد. داده‌های ساعتی سرعت باد از سازمان هواشناسی کشور دریافت شد. این داده ها در فواصل زمانی سه ساعته و در ارتفاع 10 متری از سطح زمین اندازه گیری شده‌اند. فراوانی این داده‌ها بر حسب مقیاس سالانه، فصلی و ماهانه در نرم افزار اکسل مرتب شدند. برای محاسبه احتمال وقوع داده‌ها از توزیع احتمال ویبول استفاده شد. بدین منظور فراوانی هر یک از سرعتهای باد در ساعات مختلف استخراج شدند. در ابتدا آزمون کای مربع برای تمام ایستگاه‌های استان انجام شد و ایستگاه‌هایی که داده‌های سرعت باد آنها از توزیع ویبول تبعیت نمی‌کردند حذف شدند. برای محاسبه پارامتر‌های شکل و مقیاس توزیع ویبول از روش حداقل مربعات استفاده شد.با استفاده از قانون یک هفتم، اطلاعات باد در ارتفاع 10 متری به ارتفاع 50 متری (که بیشینه ارتفاع توربین‌های بادی است) تبدیل و خصوصیات سرعت و توان باد در این ارتفاع محاسبه شدند. نتایج این تحقیق نشان داد پتانسیل انرژی باد در مقیاس سالانه در ارتفاع 10متری به ترتیب در ایستگاه‌های بروجن، شهرکرد وکوهرنگ به ترتیب 12/200، 41/167،68/154 وات بر متر مربع و در ارتفاع 50 متری نیز به ترتیب 59/391، 77/323،67/302 وات بر متر مربع در واحد سطح است. این مقادیر در اکثر ارتفاعات در ایستگاه‌ بروجن با افزایش ارتفاع افزایش می‌یابد.  نتایج این پژوهش حاکی از آن است که در مقیاس سالانه ایستگاه‌ بروجن از پتانسیل مناسبی برای تولید انرژی بادی برخوردار است. بیشترین چگالی توان باد در هر سه ایستگاه در فصل زمستان به دست آمد. در مقیاس ماهانه نیز در ایستگاه های شهرکرد و بروجن بیشترین چگالی توان باد متعلق به ماه­ مارس است، اما در ایستگاه کوهرنگ بیشترین چگالی توان باد متعلق به ماه  ژانویه است.