دوره 37، شماره 3 - ( 1401 )                   جلد 37 شماره 3 صفحات 417-409 | برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
مروری تحلیلی |
موضوع مقاله:

Print XML English Abstract PDF HTML

History

Rights and permissions
1- گروه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2- گروه معارف اسلامی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده   (1103 مشاهده)
اهداف: روند رشد و توسعه اقتصادی کشورهای آسیایی که از اواخر دهه 70 میلادی آغاز شد چنان سریع و چشم­گیر بود که در پایان قرن بیستم، علاوه بر ژاپن به­عنوان غول اقتصادی آسیا، چند کشور آسیایی دیگر از جمله چین و هند نیز در شمار اقتصادهای بزرگ و موفق جهان قرار گرفتند. به طور قاطع می­توان گفت که مهم­ترین عامل تاثیرگذار بر خیزش کشورهای آسیایی و قرار گرفتن آنها در میان قدرت­های بزرگ، رشد و توسعه چشم­گیر اقتصادی بوده است. ظهور چین به عنوان کانون یک منطقه جدید ژئواستراتژیک نه­تنها به ضعف نفوذ ایالات متحده و روسیه در غرب و پاسیفیک شمالی، بلکه همچنین به تغییرات در محیط­شناسی سیاسی- اقتصادی چین مربوط می­شود. هدف این تحقیق توصیفی- تحلیلی، بررسی محیط­شناسی سیاسی- اقتصادی چین با اتکا به روش تفسیر پیشینه تحقیقاتی برای درک موقعیت ژئوپلیتیکی در جنوب­شرق آسیا بوده است. داده­ها با استفاده از جست و جو در منابع کتابخانه­ای و پیشینه تحقیقاتی جمع­آوری شد.
نتیجه­گیری: در جامعه امروز چین، در میان توده مردم و نخبگان سیاسی کشور بیش از هر چیز، ثبات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حایز اهمیت است. اصلاحات صورت پذیرفته نیز، نه در جهت بر هم زدن نظم سیاسی موجود، بلکه در راستای افزایش نقش قانون، گسترش تدریجی مشارکت و ایجاد نظام کنترل و نظارت رسمی صورت پذیرفته است. ماحصل این اصلاحات نیز، گسترش پاسخگویی در مقابل مردم، شفافیت و اعتمادسازی است. ساختار فرهنگی چین نیز به­عنوان عاملی موثر و مثبت در توسعه و تقویت قدرت داخلی و بین­المللی این کشور نقش برجسته­ای در شکوفایی توانمندی­های این کشور ایفا می­کند.
 
شماره‌ی مقاله: 100
واژه‌های کلیدی: