:: دوره 37، شماره 2 - ( 1401 ) ::
جلد 37 شماره 2 صفحات 304-295 برگشت به فهرست نسخه ها
تحلیل مقایسه‌ای نماگرهای مبلمان شهری در کلان‌شهر اصفهان: آزمایش روش مارکوس
محمود اکبری*
گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
چکیده:   (729 مشاهده)
 اهداف: یکی از مولفه­های تاثیرگذار بر سیمای شهرها که نقش فعالی در پویایی عملکردی و زیبایی شناختی شهری دارد، مبلمان شهری است. پژوهش کنونی با هدف تحلیل مقایسه­ای نماگرهای مبلمان شهری انجام شد.
روش‌شناسی: با استفاده از روش مارکوس به تحلیل شاخص‌های مربوط به مبلمان شهری و زیباسازی شهری در کلان‌شهر اصفهان پرداخته شد. روش تحقیق از نوع کمی بوده و داده­های آن از آمارنامه کلان‌شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ اقتباس شده است. با استفاده از مدل آنتروپی شانون وزن شاخص‌های مبلمان شهری محاسبه و این وزن‌ها در روش مارکوس به کار گرفته شد و با استفاده از امتیاز نهایی
F(K) روش مارکوس به تحلیل نماگرهای مورد بررسی در کلان‌شهر اصفهان پرداخته شد.
یافته­ها: مقدار ضریب Si برای ضدایده‌آل (۰.۱۵۱) به دست آمد و بیشترین مقدار این ضریب به منطقه ۱ (۰.۶۷۹۴) تعلق داشت. بیشترین مقدار ضریب K- عدد (۴.۵۰۵) و بیشترین مقدار ضریب K+ عدد ۰.۶۷۹ به دست آمد که به منطقه ۱ کلان‌شهر اصفهان تعلق دارد. کمترین مقدار این ضرایب به منطقه ۱۳ کلان‌شهر اصفهان تعلق داشت. با استفاده از روش مارکوس امتیاز نهایی F(K) برای منطقه ۱ (۰.۶۶۶)، منطقه ۲ (۰.۲۸۳)، منطقه ۳ (۰.۶۴۸)، منطقه ۴ (۰.۴۷۳)، منطقه ۵ (۰.۵۰۳)، منطقه ۶ (۰.۶۴۹)، منطقه ۷ (۰.۴۸۸)، منطقه ۸ (۰.۴۶۵)، منطقه ۹ (۰.۳۸۷)، منطقه ۱۰ (۰.۴۸۲)، منطقه ۱۱ (۰.۳۹۷)، منطقه ۱۲ (۰.۵۲۴)، منطقه ۱۳ (۰.۲۶۸)، منطقه ۱۴ (۰.۳۲۵) و منطقه ۱۵ (۰.۳۲۸) به دست آمد.
نتیجه­گیری: امتیاز نهایی روش مارکوس برای نماگرهای مبلمان شهری در مناطق ۱۵گانه کلان‌شهر اصفهان نشان‌دهنده نابرابری در شاخص‌های مورد بررسی است.
 
واژه‌های کلیدی: تکنیک مارکوس، مبلمان شهری، کلانشهر اصفهان
متن کامل [PDF 942 kb]   (596 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: برنامه‌ریزی شهری
دریافت: 1400/7/22 | پذیرش: 1401/2/22 | انتشار: 1401/3/30


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 37، شماره 2 - ( 1401 ) برگشت به فهرست نسخه ها